کاکتوس کارنژیا

نام علمی: Carnegiea gigantea

نام انگلیسی: Saguaro cactus (این نام از زبان اسپانیایی وارد زبان انگلیسی شده و ریشه آن از زبان “مایو” است که زبانی آزتکی ست.) 

کارنژیا (ستاره فیلم های وسترن)

کارنژیا از نام کاشف آمریکایی اندروکارنژیه (Andrrew Carengie) گرفته شده است این کاکتوس بومی بیابان های جنوب خاوری آمریکا است و در شمال مکزیک نیز گسترش دارد. جنس کارنژیا تنها دارای یک گونه به نام ژیگانته آ (C.gigantea) می باشد. دارای بدنه ای استوانه ای شکل به قطر 60 سانتیمتر و ارتفاع 12 متر است که بعداز 20 الی 30 سال در شرایط مطلوب شاخه های فرعی را 3 متر بالاتر از سطح زمین ایجاد می کنند. دارای 24 شکاف ردیفی و آرئول های قهوه ای رنگ که به فاصله 2?5 سانتیمتر از هم قرار گرفته اند. هر آرئول شامل 20 خار شعاعی و 3 تا 6 خار مرکزی به درازای 6 سانتیمتر هستند. خارها به رنگ قهوه ای روشن و تیره و گاه نقره ای می باشند. گلهای قیفی شکل به قطر 12 سانتیمتر در رنگ های سفید و سفید مایل به سبز بسیار خوشبو، شب هنگام درسن بلوغ کارنژیا شکوفا می شوند. فصل گلدهی آنها بهار و تابستان است. میوه های تخم مرغی شکل به درازای 7?5سانتیمتر و سبز رنگ که هنگام رسیدن سرخ رنگ می شوند و شکاف برداشته و بذرهای سخت و سیاه رنگ خود را به بیرون پرتاب می کنند. تکثیر کارنژیاها از طریق کشت بذر آنها به راحتی امکان پذیر است. میزان آبیاری مناسب در ماههای گرم برای آنها لازم ولی در طی فصل زمستان، نیاز به آبیاری چندانی ندارند و در برابر یخ زدگی ( چند درجه زیر صفر ) مقاومت نشان می دهند.

کاکتوس کارنژیا به سبب داشتن تنه قطور و پرخار خود، در طبیعت جایگاه بسیار مناسبی برای آشیانه سازی پرندگان ویژه سرزمین های بومی خود به شمار می رود. زیرا فراهم کردن شکافهایی مناسب برای لانه سازی به آسانی انجام گرفته وهمچنین آنها را از گزند دشمنان دور نگاه می دارد.

آنچه در کتاب ها وفیلم ها از این کاکتوس دیده می شود نمودی از همین گونه Carengiea.gigantea می باشد. در ایران نیز تعداد بیشماری از دوستداران کاکتوس آن را به عنوان مظهر کاکتوس می شناسند.

درخت کاج سیاه

 نام علمی: Pinus nigra

نام انگلیسی: Black Pine, European Black Pine

خانواده: کاجیان  (Pinaceae)
 

کاج سیاه

جنبه های  زیبایی: حالت رشد، برگ ها (سوزن ها)   

کاربرد: چمنزار، بادشکن، تکدرخت، کنترل فرسایش و آمایش خاک

درختی است هرمی گسترده و متراکم با تاج مدور، آرایش منظم و دقیق شاخه های آن حتی در بلوغ هم حفظ می شوند. سوزن های آن ایستاده بوده، به طور تنگاتنگی شاخه ها را می پوشانند. آنها به رنگ سبز تیره تا تقریباً سیاه هستند، برق تیره ای دارند.  این درخت از لحاظ مقاومت به شرایط نامساعد با تمام کاج ها رقابت می نماید و در سواحل، کویر های مرتفع و نواحی کوهستانی بطور یکسان، شکل خوب خود را حفظ می نماید. به باد و نمک مقاوم است و در هر نوع خاکی دوام می آورد و برای کنترل فرسایش و آمایش خاک و به عنوان بادشکن ایده آل است. در باغ ها به عنوان تکدرخت و ایجاد تباین در کنار گیاهان دارای برگ روشن تر بکار می رود.

خصوصیات گیاهی

ارتفاع: 10?5 – 15 متر

قطر تاج پوششی: 7?5-12 متر

درختی است هرمی شکل دارای شاخه های قوی و گسترده که با بالا رفتن سن در قسمت فوقانی مدور می شود، اما شاخه های تحتانی خود را نیز حفظ می نماید. پوست تنه قهوه ای/خاکستری تیره خشن است. سوزن های آن سبز تیره براق تا تقریباً سیاه و بسیار شق بوده، به صورت متراکم بر روی شاخه ها آرایش یافته اند. آنها 7?5-15 سانتیمتر طول داشته، به صورت دسته های دوتایی بوده، برای مدت چهار سال باقی می مانند.

میوه: مخروط های تخم مرغی شکل به رنگ قهوه ای تیره، به طول 5-9 سانتیمتر. در مدت دو سال می رسند.   

سیستم ریشه ای: عمیق  

سرعت رشد: سریع

نیازهای طبیعی

آب و هوا: گرما و سرما را تحمل می کند. ارتفاعات زیاد و شرایط کویری را تحمل می کند.

خاک: در هر نوع خاکی رشد می کند. قلیایی ها، نمک و خشکی را تحمل می کند. تابش مستقیم آفتاب یا سایه، باد، غبار نمک و شرایط ساحلی را تحمل می کند. دود و غبار را تحمل می کند.

نگه داری

هرس: نیازی به هرس ندارد.

تغذیه: تغذیه خاصی لازم نیست.

آبیاری: توجه خاصی لازم نیست.

آفات و بیماری ها: این گیاه مورد حمله قارچی قرار می گیرد که موجب خورده شدن و مرگ نوک شاخه ها می گردد. در صورت بروز این بیماری باید شاخه ها را در فصل خشک تا سرحد بخش های سالم کوتاه کرده و درخت را با بوردو سمپاشی نمود. سوزاندن فوری بخش های بریده شده برای جلوگیری از انتشار بیماری بسیار مهم است

درخت سید الاشجار

نام علمی: Firmiana simplex

نام انگلیسی: Chinese parasol tree

خانواده: پنیرکیان (Malvaceae)

سیدالاشجار 

جنبه های زیبایی: برگ، میوه جالب، طرح و نمای زمستانی

کاربرد: سایبان، خیابان، سطح چمن،تک درخت و پاسیو

شاخه های درخت سیدالاشجار از پوست سبز روشن و خاکستری براق پوشیده شده است. شاخه ها به طرف بالا و افراشته هستند. سیدالاشجار تاجی مدور و پوشیده از برگ های سبز براق دارد. غوزه میوه جالب آن، به برگچه های  4 قسمتی باز می شود (مانند گلبرگ) که هر قسمت حاوی یک بذر نخود مانند در حاشیه بیرونی است. در اواخر سال وقتی برگ ها خزان کردند، شاخه های قوی و براق و موزون این درخت، در زمستان زیبایی خاصی به فضای سبز می بخشد. این درخت برای کاشت در خیابان و سطوح چمن و برای ایجاد نمایی حاره ای بسیار مناسب است. کمی سرما را تحمل می کند ولی یخبندان طولانی را نمی پذیرد . از بادهای شدید نیز بهتر است محفوظ بماند.

خصوصیات گیاهی:

ارتفاع: 6 تا 12 متر                                                   قطر تاج پوششی: 5 تا 12 متر

درختی است با تاج گرد و متراکم، پوست تنه و شاخه ها خاکستری سبز است و براق و صاف است.

برگ: ساده و متناوب و به درازا و پهنای 15 تا 20 سانتیمتر. هر کدام از آنها 3 تا 5 بریدگی نوک تیز و سبز براق دارند.

گل: گل های ریز، سبز و سفید، خوشه ای بر شاخه های انتهایی قرار دارد.

میوه: برگه به طول 5 تا10سانتیمتر که به چهار قسمت برگه مانند باز می شود (مانند گلبرگ گل ها) و حامل دانه های کروی در لبه های خارجی می باشد. وقتی قوزه ها باز می شوند. مایع قهوه ای رنگی از آن خارج می شود.

سیستم رشد: عمیق                                     سرعت رشد: متوسط

نیازهای طبیعی:

آب و هوا: حرارت و تا حدی سرما را تحمل می کند ولی یخبندان طولانی را نمی پذیرد. تا دمای منفی 15 درجه را تحمل می کند.

خاک: در هر خاک خوب، با زهکش مناسب رشد می کند. از بادهای شدید محفوظ داشته شود.

نگه داری:

هرس: کمی هرس می خواهد.

تغذیه: کود دهی خاصی نمی خواهد.

آبیاری: آب زیاد می خواهد. زهکش خوب ضروری است.

آفات و بیماری ها: تقریباً عاری از هر دواست.

تکثیر: با کاشت بذر آن مقدور است.

درختچه گلدار بروگمانسیا (گل سُرنا)

نام علمی:  Brugmansia

نام انگلیسی: Angel’s trumpets

خانواده: بادنجانیان (Solanaceae)

درختچه گل سُرنا

نزدیک غروب رایحه گل های کشیده و سر به زیر بروگمانسیا یا گل سُرنا در باغچه می پیچد و شاپرک ها را به خود می خواند. این گیاه با سرعت رشد زیادش در طول 3 سال آنقدر قد می کشد که درختچه ای تحسین برانگیز می شود که می توان زیر چترِ انبوه گل هایش ایستاد و لذتی وصف نشدنی را تجربه کرد.

گل سرنا عادتی عجیب دارد که پیش از گلدهی شاخه اصلی آن، شبیه حرف Y انگلیسی، دوشاخه می شود و تمام گل های زیبای آن بر گره های این دو شاخه می رویند. روی گره ها، ساقه های ظریف گل و در انتهای آنها غلاف گل –در ابتدای رویش سربالا- می رویند. با رشد کردن گل ها در درون غلاف (کاسبرگ) و سر بیرون کردن غنچه ها از کاسبرگ، گل ها سر خم می کنند و مثل سرناهای رنگین از شاخه آویزان می شوند. از میان گونه های این گیاه، گیاهان نادری گل هایشان به جای آویختن از شاخه، رو به بیننده و افقی شکفته می شوند مثل رقم Berstein.

نکته جالب دیگر در رویش این گیاه این است که: برگ هایی که به دلیل نامعلومی پهنک آنها در دو سوی رگبرگ اصلی متقارن نیست، نوید شکل گرفتن اولین دوشاخه (اولین دوشاخه وقتی شکل می گیرد که گیاه به ارتفاع 80 الی 150 سانتیمتری رسیده باشد) را بر تنه گیاه  و بعد از آن رویش گل ها را به باغبان ریزبین می دهند.

گل بروگمانسیا آویخته، به شکل ساز ایرانی سُرنا، به طول 50-14 سانتیمتر است و گشودگی گل آن هم 35-10 سانتیمتر است. در میان گونه ها و ارقام مختلف آن گل هایی به رنگ های سفید، قرمز، صورتی، گل بهی و حتی سبز وجود دارد و شدت و ضعف رنگ در قسمت های مختلف گل های رنگین (غیر از سفید)، ترکیب چشم نوازی به وجود آورده است.

ساز سُرنا

برگ های ساده زیبای بروگمنسیا در حدود 30-10 سانتیمتر طول و 18-4 عرض دارند، اغلب دندانه های درشت دارند و پوشیده از کرک های ریز هستند.

 ***تمام قسمت های این گیاه خصوصاً دانه ها و برگ های آن در صورت بلعیدن سمی است. برای تفکیک گل بوقی (داتورا) از بروگمنسیا باید دانست گل های گیاه گل بوقی با زاویه ای عمود رو به سوی پایین دارند و میوه آن نیز سطحی تیغ دار دارد ولی گل های بروگمنسیا با زاویه ای مایل به سوی پایین روی می کنند و میوه آن هم مسطح است.

نیازمندی های محیطی

خاک:
این گیاهان دارای رشد سریع هستند و برای گلدهی به خاکی غنی احتیاج دارند. خاک این گیاهان باید زهکش عالی داشته باشد. اگر این گیاهان را در گلجا نگهداری می کنید حتما منفذ خروج آب را بزرگ در نظر بگیرید.

استفاده از کودی مثل 15-30-15 یا  10-50-10 هر 15 روز یکبار به گلدهی زیاد آن کمک می کند.

آبیاری:

این گیاه خاک مرطوب را دوست دارد. در صورتی که این گیاه را در گلدان نگه می دارید با آبیاری هر روزانه خاک را مرطوب نگه دارید. از خروج آب اضافی خاک مطمئن شوید و از غرقابی شدن آن بپرهیزید.

نور:
این گیاه آفتاب دوست است و به نور کامل آفتاب احتیاج دارد. اگر چه در نیم سایه هم رشد می کند. در مناطق جنوبی تر و گرمتر مکانی با آفتاب صبح و سایه بعد از ظهر مناسب تر است.

دما:

بهترین رشد را در مناطق مرطوب با روزهای گرم و شب های سرد دارد. این درختچه خزان پذیر است و سرمای زمستانی تا منفی 15 درجه را تحمل می کند.

تکثیر:
کاشت آن از طریق بذر به صورت مستقیم در محل کاشت پس از رفع آخرین سرمای زمستان معمول است.

انواع قلمه از قلمه چوب سخت، چوب نرم و نیمه سخت برای تکثیر آن امکان پذیر است.