گیاه بالارونده یاسمن زمستانی

نام علمی: Jasminum nudiflorum

نام انگلیسی: Winter jasmine

خانواده: زیتونیان (Oleaceae)

یاسمن زمستانی

زادگاه این درختچه بالارونده، شمال چین است و برخلاف سایر یاسمن ها در زمستان گل می دهد و به همین دلیل دارای ارزش زینتی بسیاری است.

این گیاه با داشتن شاخه های نازک و بلند که بعضی راست و بعضی خمیده و کمانی است، با داشتن تکیه گاه می تواند به ارتفاع 5 متر برسد.

برگ هایی به رنگ سبز تیره دارد که هر برگ دارای سه برگچه تخم مرغی شکل به طول 3-1 سانتیمتر است. در زمان گلدهی در فصل زمستان بعضی از برگ ها بر روی ساقه ها باقی می مانند در حالی که به رنگ زرد درآمده اند.

گل های زرد روشن و بی عطر آن به صورت منفرد بر روی محور شاخه های سال قبل می رویند. قطر گل ها 2?5 سانتیمتر است واز ماه آبان تا اسفند بر روی گیاه شکوفا می شوند. تاج گل معمولا 6 لوب (برش هایی 6 قسمتی) دارد.

این گیاه زیبا در پارک ها، باغ ها و سطوح شیب دار کاشته می شود و برای مرز بندی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

هرس این گیاه در بهار هنگامی که گلدهی آن به پایان رسیده، می باشد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

نسبت به نوع خاک سختگیر نیست و در صورت زهکش خوب در اکثر خاک ها مثل لومی شنی یا لومی رسی به خوبی رشد می کند. فقط در فصل رشد به گیاه کود دهید. استفاده از کودی بالانس مثل 10-10-10 یا کودی که نسبت پتاسیم (K) بالاتری داشته باشدبرای کوددهی مناسب تر است.

آبیاری:

در بهار و تابستان به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. فواصل بین دو آبیاری باید به گونه ای باشد که چند سانتیمتر از خاک رویی رطوبت خود را از دست داده باشد. حفظ رطوبت خاک نیاز گیاه است و از خشکی کشیدن گیاه باید جلوگیری کرد. همچنین از غرقابی شدن خاک گیاه بپرهیزید. در فصل غیر رشد از آبیاری بکاهید.

نور:

این گیاه در جایی که کاملا سایه هست هم به خوبی رشد می کند و به نور کم مقاوم است ولی گلدهی آن رابطه مستقیمی به نور آفتاب دریافتی در زمستان دارد. بنابراین کاشت آن در جنوب ساختمان مناسب تر است.

دما:

همانند {یاسمن زرد} سرمای زمستان را به خوبی تحمل می کند.

تکثیر

با استفاده از قلمه های چوب نرم و علفی می توان گیاه را تکثیر کرد. همچنین با روش خوابانیدن شاخه در بهار و تابستان نیز می توان گیاهان جدید بدست آورد.

گیاه پیازی سوسن آزتک

نام علمی: Sprekelia formosissima

نام انگلیسی: Aztec lily

خانواده: نرگسیان  (Amaryllidaceae)

سوسن آزتک

زادگاه این گیاه چند ساله مکزیک است و به خاطر گل های زیبای آن، گیاهی زینتی به حساب می آید. به علت حساس بودن پیازهای آن به یخبندان (همانند کوکب) گیاهی رایج نیست و کاشت آن در گلدان بهتر است.

تک گل های های سوسن آزتک به طول حداکثر 15 سانتیمتر بر ساقه های 30 سانتیمتری می رویند. ساقه های سوسن آزتک استوانه ای شکل، توخالی و محکم هستند.

گل چشمگیر و ارکیده مانند این گیاه، شش گلبرگ نسبتا متقارن دارد که سه گلبرگ پایینی هر گل به یکدیگر اتصال دارند و از اتصال آنها آوندی استوانه ای شکل گرفته که پرچم های بلند و بساک های بزرگ حاوی گرده را در بر گرفته است.

رنگ گل سوسن آزتک معمولا قرمز تا قرمز تیره است ولی ارقامی با رنگ صورتی هم یافت می شوند و نیز رقمی به رنگ سفید. همچنین ارقامی وجود دارند که رگبرگ هایی به رنگ روشن تر روی سطح گلبرگ ها دارند و برخی ارقام که گلبرگ های سرخشان لبه سفیدرنگ دارد. متاسفانه گل های سوسن آزتک عمری به کوتاهی چند روز دارند و زود پژمرده می شوند.

برگ های بلند این گیاه به رنگ سبز تیره، باریک و نواری شکل هستند و همزمان یا پیش از شکوفا شدن گل ها، جوانه می زنند. از هر پیاز سوسن آزتک چندین برگ می روید که در ابتدا صاف و رو به بالا می رویند ولی به مرور با بلندتر شدن، خود را به یکسو می اندازند.

زمان گلدهی این گیاه در اواخر بهار و اوایل تابستان است و خصوصا اگر به عنوان گیاه خانگی یا در گلخانه نگهداری شود، گلدهی می تواند تکرار شود.

نیازمندی های محیطی

خاک:

به خاکی با زهکش عالی و کمی اسیدی نیاز دارد. استفاده از خاک برگ و شن در ترکیب خاک آن مفید است. در هنگام کاشت پیازها باید دقت شود که نوک بالایی پیاز بیرون از خاک قرار گیرد. استفاده از مالچ برای پیاز ها مفید است.

آبیاری:

در بهار و تابستان به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. همانند بیشتر گیاهان پیازی آبیاری باید در حدی باشد که خاک همواره مرطوب باشد ولی غرقابی نشود.

در زمستان این گیاه به آبیاری ناچیز احتیاج دارد.

نور:

این گیاه در محل آفتاب گیر و نیم سایه به خوبی رشد می کند. در مناطق گرم و خشک در فصول گرم حتما مکان گیاه به صورتی باشد که در سایه بعد از ظهر قرار گیرد.

دما:

در مناطق معتدل مثل نواحی ساحلی خزر این گیاه می تواند سرمای زمستان را تحمل کند. ولی در مناطق سردتر، پیاز این گیاه تحمل یخبندان را ندارد و پس از خشک شدن برگ ها، پیاز آن را باید در مکانی خنک و خشک نگهداری کرد. البته این کار باعث می شود که در سال بعد امکان گل دادن گیاه کاهش پیدا کند. برای گلدهی خوب، بهترین روش این است که پیازها در گلدان کاشته شوند و در فصل سرما گلدان را در مکانی بدون یخبندان نگهداری کرد.

تکثیر

با تقسیم پیاز این گیاه می توان گیاهان جدید بدست آورد. تقسیم پیاز ها هر 4 سال یکبار باعث می شود گلدهی به تاخیر نیافتد. با کاشت بذر این گیاه هم میتوان گیاهان جدید بدست آورد، ولی گلدهی این گیاهان سال ها طول می کشد.