چگونه گیاهی مناسب انتخاب کنیم؟
با اینکه امروز انواع گیاهان آپارتمانی در دسترس خریداران است، خرید گیاه مناسب چندان آسان نیست. گونه هایی از گیاهان که در اماکن عمومی به نمایش گذاشته می شوند و از هر نظر شاد و سرحال به نظر می رسند، شاید در خانه چندان به کار نیایند. گاهی، در اماکن عمومی، گیاهانی را به صورت اجاره در معرض دید قرار می دهند و زمانی که تازگی و شادابی آنها به پایان می رسد آنها را به گلخانه ها بازمی گردانند. اگر می خواهید گیاهی را بخرید، نخست به پرسش های زیر پاسخ دهید و از میان گیاهان مختلف آنچه را که واقعا به درد شما می خورد انتخاب کنید.

پرسش 1:
آیا گیاهی را می خواهید که سرتاسر سال به نمایش گذاشته شود؟
همه گیاهان آپارتمانی، به هر صورت، زیبایی و طراوت خود را به نوعی در همه سال به نمایش می گذارند. مشکل در مورد گیاهان گل آور است. بعضی از گیاهان گل آور، در زمانی محدود، نما دارند و پس از اینکه دوران گل آوری آنها به پایان می رسد دیگر جایی در اتاق ها یا سالن های پذیرایی ندارند. اما در میان این دسته از گیاهان، گونه هایی هم هستند که می توانند در سراسر سال به نمایش گذاشته شوند و از زیبایی خود بیننده را بهره مند سازند.

پرسش 2:
وقت آزاد و مهارت شما چه اندازه است؟
بعضی از گیاهان خانگی با شرایطی متنوع سازگاری پیدا می کنند. از میان این دسته از گیاهان (مقاوم و پایدار) گونه های زیر را می توان نام برد: سانسوریا، آسپیدیسترا (عبایی)، گیاهان گوشتی مشهور (اگر خشک نگهداری شوند)، سیپروس (اگر مرطوب نگه داشته شوند). این دسته را ما اصطلاحا «گیاهان گروه آسان» نامگذاری کرده ایم. در مقابل این گروه، دسته ای دیگر از گیاهان هستند که به اصطلاح «ظریف و لطیف» نامگذاری شده اند. از این دسته می توان به آکالیفا، کالاتئا، گارانیا و غیره اشاره کرد. البته کل این موضوع به علاقه و مهارت و پشتکار باغبان خانگی بستگی دارد.

پرسش 3:
برای کاری که در نظر گرفته اید چه مبلغی را می خواهید بپردازید؟
معمولا بیشتر مردم گیاهان را در گلدان های 5/7 تا 15 سانتی متری خریداری می کنند. آن ها هنگام خرید با اختلاف قیمت ها روبه رو می شوند چون بعضی از گونه ها خیلی گرانتر از گونه های دیگر هستند. پرورش دهندگان حرفه ای در این مورد احتیاط زیادی نشان می دهند چون آنها مسایلی مانند کندی در رشد و مشکلات تکثیر را هم در نظر می گیرند.

پس چنانچه می خواهید گیاهان متنوعی را خریداری کنید ولی بودجه شما محدودیت دارد، بهتر است گلدان های کوچکی را بخرید تا هم پول کمتری خرج کنید و هم با مراقبت های لازم، آنها را به بوته ها یا درخچه های پرپشت و درشت قامت تبدیل کنید. راه بهتر آن است که با بذرپاشی یا استفاده از قلمه ها، گیاهان متنوعی را برای خود پرورش دهید.

پرسش 4:
گیاهی که می خواهید بخرید باید چه اندازه ای داشته باشد و شکل آن چگونه باشد؟
پیش از خرید، شکل و اندازه گیاهی را که در نظر دارید، با توجه به نوع برگ ها یا گل های آن مشخص کنید. البته محل هایی را که می خواهید برای نگه داری گیاهان مورد استفاده قرار دهید، با توجه به شکل و اندازه و نوع گل و برگ آنها آماده سازید.

پرسش 5:
آیا می توانید شرایط لازم را برای نگه داری گیاهان در خانه فراهم آورید؟
گیاهان به شرایط مختلفی از نظر نور، سرما، گرما و رطوبت نیاز دارند.

شکل گیاهان خانگی
هنگام انتخاب گیاه توجه به اندازه و شکل آن اهمیت فراوانی دارد. یک گیاه کوتاه قامت در نزدیکی و چسبیده به دیواری لخت و بلند، کاملا بی قواره به نظر می آید. قراردادن گیاهی درخت گونه در لبه پنجره ای باریک نیز با قواعد ایمنی همخوانی ندارد. به خاطر داشته باشید که یک دراسینا یا فیکوس جوان و ریز جثه پس از چندین فصل درون خانه به درختچه ای تناور و بزرگ تبدیل خواهند شد.

گیاهان از نظر شکل به شش دسته اصلی تقسیم می شوند که همه گیاهان خانگی تقریبا در داخل یکی از این دسته ها جای می گیرند. البته مواردی هم هست که گیاهی مثلا در ابتدا جزء یک دسته بوده ولی با گذشت زمان که سن آن بالا می رود به دسته دیگری انتقال پیدا می کند.

گیاهان علف گونه
گیاهان این دسته برگ هایی باریک و بلند دارند و روند رشد شان مانند علف است. تعداد خیلی کمی از این نوع گیاهان برای نگه داری و پرورش در خانه ها استفاده می شوند زیرا شکل برگ های آنها کلا برای دکوراسیون داخلی خانه مناسب نیست. چند گیاه از این دسته که برگ هایی بلند و بسیار نازک دارند، به عنوان گیاه خانگی نام برده شده اند؛ از جمله آکوروس. پرورش و نگه داری از گونه ای از گیاهان علفی شکل که برگ های پهن دارند، مانند کلروفیتوم نیز در خانه ها رواج دارد. همچنین چند گیاه گل آور هستند که برگ هایی علفی شکل دارند و علاقه مندان زیادی هم در همه جا پیدا کرده اند. مشهورترین این نوع عبارتند از: بیل برژیا، تیلاندسیا و نرگس.

گیاهان بوته ای
این دسته از گیاهان مجموعه ای از واریته هایی را به وجود می آورند که به دلیل ویژگی هایی که دارند نمی توانند از گروه های گیاهی به شمار آیند. ویژگی ظاهری این گیاهان آن است که چندین ساقه از سطح گلدان می روید که نه می توان آنها را عمودی و نه افقی مطلق نامید. این عادت رویشی در این دسته از گیاهان حالت استاندارد و قابل قبولی به خود گرفته است.

گاهی ساقه ها کوتاه و کوچک و برگ ها حالت متراکم دارند، مانند پپرومیا و گاهی ساقه ها بلند و برگ ها شکل بوته به خود می گیرند مانند آکوبا. برخی از گیاهان این دسته ذاتا و به طور طبیعی شکلی بوته ای دارند و برخی دیگر برای بوته شدن نیاز به هرس منظم دارند. در دسته اول، رویش پاجوش ها که به طور طبیعی انجام می گیرد به گیاه حالت بوته ای می دهند و در دسته دوم باید برای رویش پاجوش ها و شکل گیری گیاه، کار هرس را در فواصل و زمان های منظم و معین انجام داد. نمونه هایی از این دسته عبارتند از آکی منس، بگونیا، رکس، پیله آ و مارانتا.

گیاهان راست قامت
مشخصه گیاهان راست قامت این است که ساقه ها به صورت عمودی می رویند و گاهی ارتفاعشان بین سه سانتی متر تا بلندترین گیاه خانگی موجود متغیر است. دسته ای که قامتی متوسط دارند، در آرایش گیاهان مختلط نقشی اساسی ایفا می کنند. چون احساسی را که از دیدن گونه های گیاهی انبوه و کوتاه و خپل به انسان دست می دهد، متعادل و خنثی می سازند. گیاهان بلند قامت این دسته معمولا به صورت تکی به نمایش در می آیند تا تمرکز دید را به سوی خود جلب کنند.

 
گیاهان ستونی شکل
این دسته از گیاهان ساقه هایی عمودی و کلفت دارند که یا بدون برگ هستند یا رویش برگ ها بر روی ساقه ها به شکلی است که حالت عمودی گیاه را خنثی نمی سازند. بسیاری از کاکتوس ها و بعضی از گیاهان گوشتی همین عادت رویشی را دارند، نمونه هایی چون: سرئوس، هاورتیا، نوتوکاکتوس از این دسته اند.

درختان یا درختچه ها
در نمایشگاه های بزرگ و بسیاری از کلکسیون ها، این دسته از گیاهان نمونه هایی چشم گیر و اصلی به شمار می آیند و شکل رویشی همه درختچه ها (یا درختان) به یک صورت است. ساقه ای از مرکز خاک می روید، گاهی شاخه شاخه و گاهی بدون شاخه، یعنی گاهی ساقه اصلی به دو یا چند شاخه فرعی منشعب می شود و گاهی به صورت ساقه ای تکی به جا می ماند.

بر روی این ساقه یا شاخه ها عموما برگ هایی می رویند که پایه یا برگ های کوچکی دارند. بعضی از این گیاهان (بهتر بگوییم درختچه ها) قامتی کوچک دارند مانند درختچه های مینیاتور گوشتی یا نهال کرتون. برخی دیگر ارتفاع قامت شان حتی ممکن است به سقف هم برسد. نمونه هایی از این دسته را می توان شامل: آفلاندرآ، سیتروس، فیکوس بنجامین، الئوروس فیکوس الاستیکاو شفلرآ دانست.

نخل نماها
در جوانی ساقه های این گیاهان از ته برگ های دراز که به دور ساقه می پیچند پوشانیده شده اند. در حالت بلوغ که گیاه یا درختچه شکل «نخل» به خود می گیرد، معمولا قسمت های پایین تنه با برگ هایی آراسته می شود. نمونه های بزرگ این نخل نماها معمولا در اماکن عمومی و به صورت تکی به نمایش گذاشته می شوند. نمونه هایی از این درختچه ها عبارتند از: بیائوکارنا، دراسینا و پاندائوس.

گیاهان بالارونده و شرابه دار
ساقه های این دسته از گیاهان را می توان با استفاده از «قیم» به سوی بالا هدایت کرد یا اجازه داد تا آنها آزادانه از سطح گلدان ها، آبشارگونه به زیر سرازیر شوند. بعضی از گونه های این دسته را (البته نه همه را) می توان به دو شکل پرورش داد و نگهداری کرد. در مورد بالارونده ها می توان آنها را بر روی داربست های مشبک، ریسمان، لوله هایی از نی، حلقه های سیمی و تیرک های عمومی پرورش داد و اگر آنها را بر روی قیم های مقاوم پرورش دهید، به عنوان پارتیشن بین اتاق ها یا فضاهای خالی قرار می گیرند.

همچنین می توانید بگذارید این گیاهان به صورت افقی و در باغچه های خانگی بر روی زمین پخش شوند یا از لبه گلدان ها یا سبدهای آویخته آبشارگونه به طرف پایین سرازیر شوند. معمولا انواع بالارونده این دسته را به عنوان «راست قامت» می شناسند. گونه های دوقلو (آنهایی که دو ساقه دارند) را به گونه ای پرورش می دهند که به دور «قیم» خود می پیچند و بالا می روند.

گونه های چسبنده را باید در فواصل و زمان های منظم، به بدنه قیم چسبانید تا «خوی» بالاروندگی خود را حفظ کنند. در غیر این صورت ساقه ها زود به هم می چسبند و کلاف های سردرگمی به وجود می آورند. گونه هایی را که ریشه هوایی به بار می آورند باید به روی تخته چوب هایی که از خزه پوشیده شده اند پرورش داد. نمونه هایی از این دسته از گیاهان شامل: دیفن باخیا، پاسیفلورا، فیلودندرون و استفانوتیس هستند.

گونه های دو وجهی
(هم بالارونده و هم شرابه دار): این دسته از گیاهان خانگی از مفیدترین و مشهورترین گیاهان به شمار می آیند. هنگامی که آنها را به عنوان «بالارونده» پرورش می دهید، بهتر است که همه ساقه ها را به یک لوله نئی گره بزنید. اگر آنها را بر روی داربست های مشبک یا لوله های متعدد بپرورانید، از جذابیت بیشتری برخوردار خواهند بود. اگر آنها را به عنوان گیاهان آویخته پرورش می دهید، بهتر است که هر از چندگاه نوک شرابه ها را قیچی کنید تا از رویش کلاف گونه آنها جلوگیری به عمل آید. نمونه های مشهور این دسته به شرح زیر هستند: فیکوس پومیلا، پاپیتال، پتوس، فیلودندرون اسکاندنس.

شرابه دار
از این گیاهان عموما به عنوان گونه های آویخته استفاده می شود. شرابه های این گیاهان یا از گلدان ها به طرف زیر آویزان می شوند یا گاهی بر روی سطح خاک گلدان می خزند. نمونه هایی زیر برای این کاربردها بسیار مناسب است: بگونیا، پندولا، کلومینا، کامپانولا، فیتونیا، سن سیوو، ژیگوکاکتوس.

گیاهان کپه ای با چند برگه (رزت)
مشخصه این دسته از گیاهان این است که بر گرد یک نقطه رویشی مرکزی، برگ هایی می روید که با هم یک خوشه کروی به وجود می آورند. این دسته از گیاهان چون کوتاه قامت هستند، در ترکیب با گیاهان بلند قامت و پر شاخ و برگ در تعدیل نما و منظره به خوبی دیده می شوند.

چه در باغچه های کوچک خانگی و چه در مجموعه هایی از گلدان های درون خانه ها، این دسته از گیاهان آپارتمانی خود به چند گونه تقسیم می شوند:
-رزت های برگ پهن تخت
-رزت های گوشتی

-رزت هایی که برگ های قیفی شکل دارند

رزت های پهن برگ:
این گونه از گیاهان برگ هایی بزرگ و پهن دارند که به شکل افقی بر روی سطح گلدان پخش می شوند و رزت هایی گشاد به وجود می آورند. همین عادت و حالت در انواعی که گل پرور هستند دیده می شود. نمونه های معروف این دسته عبارتند از: گلوکسینیا، پریمولا و بنفشه آفریقایی.

رزت های گوشتی:
گیاهان این دسته، برگ هایی گوشتالود دارند که به صورت چند لایه ای چسبیده و به هم نمایان می شوند. عادت رویشی برگ ها اکثرا به شکل افقی است که در مواردی حالت راست و عمودی هم در آنها دیده شده است. همین عادت رویشی سبب می شود تا گیاه بتواند رطوبت را در خود حفظ کند و به حالت طبیعی و در بیابان دوام داشته باشد. انواع مشهور این دسته عبارتند از: الوئه هومیلیس، اشوریا، هاورتیا.

رزت هایی که برگ های قیفی شکل دارند:
این گونه از گیاهان اکثرا در بین آناناس های زمینی دیده می شوند. قسمت تحتانی برگ های تسمه ای شکل در این گونه از گیاهان به شکل «گلدانی» در می آیند.

رهوئو (موسی در گهواره)

تولید کننده تراریوم در مشهد 

با ناز ترین قیمت

روز ولنتاین

تنها مدت کمی به اواخر بهمن ماه و اواسط ماه فوریه باقی مانده که روز عشق فرنگی (ولنتاین) و روز عشق ایران باستان (سپندارمذگان) یا همان ولنتاین ایرانی به فاصله ی چهار روز از هم قرار دارند یعنی 25 بهمن ماه (ولنتاین) و 29 بهمن ماه (سپندارمذگان) !

چند سالی است که 25 بهمن (14 فوریه) روز ولنتاین و خرید گل و عروسک، شکلات و … در کشورمان باب شده است. اکثر جوان ها بدون اطلاع از اینکه اصلا این ولنتاین خوردنی یا پوشیدنی است، فقط می دانند که در روز ولنتاین باید برای کسانی که دوست دارند هدیه بخرند...

تاریخچه روز ولنتاین:

روز ولنتاین-تاریخچه کامل و دقیق ولنتاین در دست نیست و آنچه از پیشینه روز ولنتاینمی‌‌دانیم با افسانه درآمیخته است. امروزه کلیسای کاتولیک به این نتیجه رسیده است که حداقل سه قدیس وجود داشته‌اند که همگی به شهادت رسیده اند، به همین دلیل چندین افسانه سعی در بازگوئی تاریخچه  آئین ولنتاین دارند.

روز ولنتاین-در صده سوم میلادی که مطابق می‌شود با اوایل شاهنشاهی ساسانی در ایران، در روم باستان فرمانروایی بوده‌است بنام کلودیوس دوم. کلودیوس عقاید عجیبی داشته‌است از جمله اینکه مردان مجرد نسبت به آنانی که همسر و فرزند دارند سربازان جنگجوتر و بهتری هستند. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراتوری روم قدغن می‌کند. کلودیوس به قدری بی‌رحم وفرمانش به اندازه‌ای قاطع بود که هیچ کس جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت. اما کشیشی به نام والنتاین (والنتیوس)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می‌کرد. کلودیوس دوم از این جریان خبردار می‌شود و دستور می‌دهد که والنتاین را به زندان بیندازند. والنتاین در زندان عاشق دختر زندانبان می‌شود. با توجه به آنچه که در افسانه آمده کشیش ولنتاین برای او نامه‍ایی نوشته و آنها را با نوشتن «از طرف ولنتاین تو» (From Your Valentine) امضاء کرده است، اصطلاحی که تا به امروز مورد استفاده قرار گرفته و به وفور بر روی کارتهای ولنتاین مشاهده می‌‌شود. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق بر خلاف قانون کلودیوس دوم اعدام می‌شود. بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می‌دانند و از آن زمان ولنتاین تبدیل به نمادی برای عشق شده است.

هدیه روز ولنتاین :

در کشورهای اروپایی و امریکائی دادن شکلات به عنوان هدیه روز ولنتاین از شهرت خاصی برخوردار است. تزئین شکلات و پختن انواع ان نیز از آداب  روز ولنتاین به شمار می‌رود. از نظر علمی هم ثابت شده‌است که خوردن شکلات دات یا همان سیاه میزان عشق را در انسان بالا می‌برد البته نه مصرف بی رویه ان.

تاریخچه سپندارمذگان:(ولنتاین ایرانی)

ولنتاین ایرانی :در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده‌است. در تقویم ایرانی دقیقا مصادف است با 5 اسفند که در گاهشماری کنونی برابر است با 29 بهمن، یعنی تنها 4 روز پس از روز ولنتاین. این روز سپندارمذگان یا «اسفندارمذگان» نام داشته‌است.

 ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده‌ است که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگداشت زن و زمین می‌دانسته اند. فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان “روز عشق” به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هر یک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. بعنوان مثال روز اول “روز اورمزد”، روز دوم، روز بهمن معنی “سلامت، اندیشه” که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی “بهترین راستی و پاکی” که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی “شاهی و فرمانروایی آرمانی” که خاص خداوند است و روز پنجم “سپندار مذ” بوده است. سپندار مذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را بعنوان نماد عشق می پنداشتند.

سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌کردند. اخیرا گروهی از دوستداران فرهنگ ایرانی پیشنهاد کرده‌اند که به منظور حفظ فرهنگ ایرانی سپندارمذگان بجای ولنتاین به عنوان روز عشق گرامی داشته شود.

 (ولنتاین ،روز عشق مبارک باد )

(روز ولنتاین ، روز عاشقان مبارک باد )

چگونه میتوان کانون سرد خانواده را که به علت مشکلات جنسی بوجود آمده، مجدداً گرم کنید؟
چگونه میتوان آقایان را به اوج لذت جنسی رساند؟
نقاط تحریک پذیر آقایان کجاست؟
چگونه باید با شوهر تان برخورد رفتاری موثر جنسی داشته باشید؟
هدف از ثبت و درج این مطلب ایجاد روابط صمیمانه با زوج و استحکام روابط زن و شوهر و کانون خانواده است.
رابطه جنسی نقش بسیار مهمی در ازدواج دارد، ولی با اینحال زوج های زیادی بدون توجه عمیق به آن زندگی میکنند. در این بحث از دیدگاه مرد و زن نحوه صحیح رابطه جنسی را بررسی می کنیم .
همه می دانند که رابطه جنسی حیاتی ترین جزء همه ی ازدواج هاست. پس اگر یکی یا هر دوی زوجین علاقه و رغبت خود را از دست دادند چه می شود؟ تحقیقات نشان داده است که درصد انبوهی از چننین ازدواج هایی با شکست مواجه می شود. (بعد از مسایل مالی، مسایل جنسی دومین دلیل برای طلاق شناخته شده است) ناامید نشوید. راه های زیادی برای جلوگیری از آن وجود دارد. در اینجا سه راه برای جان بخشیدن دوباره به زندگی جنسی برای شما فراهم آمده است. پس اگر می خواهید کانون خانواده تان ، مراحل زیر را دنبال کنید.
به خودتان متکی باشید
فرقی نمی کند که همسرتان چقدر دوستتان داشته باشد و بخواهد ارضائتان کند؛ تحریکات و شور جنسی او به هیچ وجه شبیه به شما نیست. به همین دلیل غیرمنطقی است اگر انتظار داشته باشید هر زمان شما تحریک شدید در اختیارتان باشد. باید یاد بگیرید که چطور گهگاه نیازهایتان را کنترل کنید. احتمالاً تصور خواهید کرد که عادلانه نیست و مطمئناً عصبانی خواهید شد.
البته باید که زوج ها تا آنجا که می توانند در زندگی جنسی خود با همسرشان انرژی لازم را صرف کنند، اما بااینحال باز هم ممکن است زمان هایی وجود داشته باشد که شما آمادگی رابطه ی جنسی را داشته باشید در حالیکه همسرتان ندارد. این مسئله ای کاملاً نرمال و طبیعی است و باید آن را بپذیرید. هرچه تلاش همسرتان برای فهمیدن شما و نیازهایتان باید بیشتر شود، تلاش شما نیز در درک این تفاوت ها باید افزایش یابد. قسمتی از این درک و پذیرفتن با اتکای گاه و بیگاه شما به خودتان برای ارضای میل جنسیتان نشان داده می شود. اگر اطمینان داشته باشید که همسرتان واقعاً دوستتان دارد و به شما توجه می کند، انجام اینکار با راحتی بیشتری صورت خواهد گرفت.
تنوع، مزه ی زندگی است
احتمالاً زندگی جنسی شما دچار یکنواختی شده است. حتی مهیج ترین فرد در رابطه جنسی هم اگر رابطه جنسی برایش تکرار مکررات شود، از آن دلزده خواهد شد. اگر این مورد را در رابطه جنسی خودتان با همسرتان هم مشاهده می کنید، پس وقتش رسیده که کمی تنوع وارد این رابطه کنید. برای جلوگیری از یکنواختی جنسی، باید کمی خلاق باشید.
* مکانی جدید انتخاب کنید : همیشه یک گوشه خاص برای معاشقه جنسی خود انتخاب نکنید
* لباس زبر های مناسب و جدید بخرید
* عطر خوشبو استفاده کنید
* حتما مسائل بهداشتی و نظافتی را رعایت کنید : آرایش و زدودن موهای زائد بسیار مهم است و نشانه اهمیت دادن به شریک زندگی خود می باشد .
* معمول است که مرد در رابطه جنسی پیش قدم می شود . بد نیست برای تنوع زن نیز گاهی پیش قدم شود .
*رفتار تحریک آمیز داشته باشید : عشوه و ناز زنانه جنسی قبل از نزدیکی سبب تحریک شدید مرد می شود
* با آرامش و مهربانی با او رفتار کنید : خشن و عجول نباشید . سعی کنید با کلام ، نگاه ، حرکات و رفتار خود به ارامی همسر را تحریک کنید . بگذارید او نشانه های عشق و محبت را در شما ببیند و به ارامی به او نزدیک شوید …
* بوسه قدیمی ترین نقطه شناخته شده برای تحریک :است که شامل بوسیدن لب ها ، صورت ، لاله گوش ، گردن و یا هر قسمتی از بدن همسر باشد که پیدا کردن نقطه های حساس تر مدتی طول می کشد و به نسبت بلوغ و فهم جنسی مرد و زن نقاط مربوطه شناخته می شود
* گفتار های عاشقانه : تحریک فقط به نوع فیزیکی محدود نمی شود و نوع روانی نیز دارد که باید به صورت همزمان استفاده شود صحبت های عاشقانه که هنگام رسیدن زن و شوهر به هم رد و بدل می شود بسیار پر اهمیت است .
* لمس و نوازش با حوصله : سطح داخلی ران ( مرد و زن ) و لب های فرج ( زن ) ، بیضه و نواحی اطراف آن (مرد) ، گرفتن و فشردن کمر ( زن و مرد ) ، کلیتوریس زن که تحریک و نوازش آن حکم آلت مرد را دارد
* همانند گنجشک آمیزش نکنید و همسر خود را با آرامش آماده و راضی سازید . سعی کنید در اولین مرحله همسر خور را در شرایط نعوظ کامل قرار دهید : در مردها با تحریک آلت تناسلی و مالش و نوازش آن حالت نعوظ فراهم می شود ( بلند شدن و سفتی آلت تناسلی در مرد را نعوظ مرد گویند ) . در خانمها نعوظ یعنی تحریک و سفتی کلیتوریس و نوک پستان .
* فراهم کردن تحریک لازم در همسر : مرد با فکر و یا در نظر آوردن نقاط شهوت انگیز و یا عوامل روانی نعوظ به او دست داده و اغلب در این حالت تحریک شده به حساب می آید آنچه بر زن لازم است تحریک موضعی نیست بلکه تحریک موقعی است و آن زمانی است که مرد در حالیکه دخول انجام می دهد نعوظ وی کاهش می یابد و دخالت زن با تحریک مرد در حالی که عضلات مهبل را بر روی آلت مرد فشار داده رانها را بهم نزدیک می کند و امکانا با دست مالیدن به پشت مرد در امتداد ستون فقرات وی ، نعوظ مرد برگشته و مرد را راضی می سازد
* مرد باید در آغاز رابطه جنسی ذهن و فعالیت خود را متوجه تحریک و آماده کردن زن نماید. و البته زن نیز باید به آماده سازی مردش در این مرحله توجه داشته باشد

* مرد هر چه بیشتر بتواند با مهارت زن را تحریک کند زن در ادامه هر کاری مرد طالب باشد انجام می‌دهد. این مسئله برای خانم ها نیز صادق است .

*زمان دخول بهترین زمان برای سخنان محبت‌آمیز است. در این لحظه از همسر خود قدردانی کنید و او را بهترین بنامید که این خود سبب افزایش روابط زناشویی و استحکام زندگی می شود
*به همسر خود بفهمانید که رابطه جنسی با او سبب آرامش او می شود و می خواهید با این عمل عشق و محبت خود را بیشتر به او ثابت کنید و هدف فقط ارضاء جنسی-جسمی نیست بلکه روح معنوی شما نیز با این عمل ارضاء می شود .

*بهتر است با همسر خود از قبل هماهنگ کنید که اسپرم کجا ریخته شود چرا که این مطلب سبب آرامش خاطر بیشتر طرفین و تحریک بیشتر می شود.
* شوهر باید زمانی که مطمئن نشده که زن به اوج لذت و ارضا شدن نزدیک نشده از ارضاء خود جلوگیری کند. دیدن ارگاسم و ارضاء زن برای مرد بسیار ارزشمند و تحریک کننده است . سعی کنید اول زن به اوج لذت برسد و مرد با کمی فداکاری و خویشتن داری بعد از زن ارضاء شود . وقتی اول زن ارضاء شود تمایل جنسی مرد بیشتر میشود و می تواند براحتی خود را به اوج لذت برساند ولی وقتی مرد اول ارضاء شود زن او را ناتوان جسمی می بیند و تصور بر آن دارد که مردش به او در این لحظه توجه کمتری دارد و این مسئله می تواند باعث تاخیر و حتی عدم ارضاء زن شود . به محض شروع ارضا از طرف زن، مرد نیز می‌تواند خود را ارضا کند. بهترین شیوه ارضا‌شدن، همزمانی آن بین طرفین است.
* توجه به این نکته مهم است که معمولاً مردها پس از ارضاشدن یا می‌خوابند، یا پشت به زن می‌کنند. در صورتی که کاری که باید انجام دهند این است که شروع به بغل کردن و نوازش زن کنند. و به او آرامش دهند تا استراحت کند.
* شایسته است که زن شربتی گوارا تهیه نموده و بعد از پایان ، برای همسر خود بیاورد.
*در آخر بعد از انجام رابطه جنسی بهتر است از همسر خود تشکر کنید

و…هزاران کار دیگر هست که می توانید برای از بین بردن یکنواختی موجود در رابطه تان انجام دهید.
اگر همه چیز عمل نکرد، صادق ومهربان و قاطع باشید
زوج های زیادی بوده اند که بی علاقگی و نارضایتی یکی از زوجین از رابطه جنسی باعث جدایی آنها شده است. البته شما هم ممکن است به فکر اینکار بیفتید. اما بدانید طلاق یا برقراری رابطه ی جنسی با افرادی غیر از همسر تان (خیانت به همسر) ، راه حل های مناسبی نیستند. درست است که عشقبازی با غیر می تواند مشکلتان را حل کند، اما بدانید که در طولانی مدت مشکلات بیشتری نیز برایتان ایجاد می کند و باعث خراب تر شدن ازدواج تان هم می شود. حتی اگر ازدواجتان هم سالم باقی بماند، درد و رنجی که همسرتان از عشقبازی شما با کس دیگری متحمل می شود، بی اندازه است.
طلاق هم راه حل خوبی به شمار نمی رود. اگر به جای پیدا کردن راه حل و برطرف کردن مشکل، از آن فرار کنید(پاک صورت مسئله)، ممکن است زوج دیگری پیدا کنید که او نیز از نظر جنسی با شما ناهماهنگ و ناسازگار باشد، و بهتر است از خود بپرسید این کار را تا کجا ادامه خواهید داد؟
قبل از اینکه بار و بندیلتان را جمع کنید و همسرتان را ترک کنید، ببینید آیا همسر تان از این جریان خبر دارد؟ اطلاع دارد که شما از رابطه ی جنسیتان با او ناراضی هستید؟
کار ار به دعوا نکشانید. تقصیرها را به گردن او نیندازید، انتقاد نکنید، فقط خیلی آرام به او در مورد مشکلات تان صحبت کنید بگویید که به خاطر اختلافاتی که در روحیات جنسی شما وجود دارد، می خواهید کاری کنید که به بهبود رابطه تان منتهی میشود و برای این کار همکاری بیشتر او کمک میکند و باید برای بهتر شدن ارتباطشان هردو فعالانه رفتار نمایند و برای این امر باید حتی با کنار گذاشتن خجالت و تعصبات به متخصصین مربوطه مراجعه نمایند.
افکار خود را با او در میان بگذارید. این را به صورت یک تهدید مطرح نکنید. فقط میزان امیدواری خود را با او در میان بگذارید. به او فرصتی دوباره برای اصلاح و سازگار شدن بدهید، و منتظر نتیجه ی آن شوید