سوسن باران

نام علمی: Zephyranthes

نام انگلیسی: Rainflower

خانواده: نرگسیان (Amaryllidaceae)   

سوسن باران

سوسن های باران گل های پیازی ظریف و زیبایی هستند که شرایط نسبتاً متنوعی از آب و هوا را تحمل می کنند. در جنس این گیاه حدود 70 گونه گیاهی تا کنون شناسایی شده اند که با دو رگه گیری هایی که در سال های اخیر و به منظور تولید انواع زینتی انجام گرفته است، تنوع این جنس را بسیار زیاد کرده است.

قطر پیازهای این گیاهان در گونه های مختلف،  بین 1?5 الی 5 سانتیمتر است و    اندازه و رنگ برگ ها نیز متفاوت است. برخی ظاهری علفی شکل دارند و برگ های برخی بلند و نسبتاً پهن است و رنگ آنها نیز بین سبز تا برنز متغییر است.

رنگ گل در بیشتر این گونه ها سفید، زرد یا صورتی است. هر چند در سال های اخیر ارقامی با رنگ های دیگر  نیز تولید شده اند. زمان گلدهی از اواخر بهار تا اوایل تابستان متفاوت است ولی اکثر نمونه های زینتی و پرورشی این گیاه در اواخر تابستان گلدهی دارند.  همچنین در همه انواع این گیاهان، برگ ها قبل از گل ها می رویند.

این گیاهان در موطن خود معمولاً بعد از ریزش یک باران شدید گل می دهند و به همین علت سوسن باران نام گرفته اند.

از گونه های معروف آن می توان:

 دو گونه  Z. atamasco و Z. candida با رنگ گل سفید  یا دو گونه Z.carinata و Z. rosea با رنگ گل صورتی و گونه Z.citrina با رنگ گل زرد نام برد که تصویر همه آنها به نام خودشان در گالری موجود است.

جنس هابرانتوس (Habranthus) بسیار شبیه جنس Zephyranthes است و نام انگلیسی هر دو Rainflower (سوسن باران یا سوسن بارانی) نام دارد. برای تسهیل شناخت و تفکیک آنها از یکدیگر، به جنس Habranthus سوسن بارانی و به جنس Zephyranthes سوسن باران نام نهادیم. 

برای تفکیک سوسن بارانی Habranthus از سوسن باران Zephyranthes نکته هاییست که باید مد نظر قرار بگیرد: گل های هر دو گیاه رو به بالا هستند ولی گلبرگ های Habranthus اغلب هم پوشانی دارند و پرچم های این گل در چهار اندازه مختلف هستند و همچنین شکل گل ها نامنظم است.

اما درباره Zephyranthes باید گفت که غالباً گلبرگ ها از مرکز گل از یکدیگر مجزا هستند، سه پرچم کوتاه هم اندازه و سه پرچم بلند هم اندازه دارد و گل ها تقریباً ستاره شکل هستند. 

نیازمندی های محیطی
خاک:

این گیاه خاکی کمی اسیدی و ارگانیک را دوست دارد و وجود خاکی با زهکش خوب برای آن لازم است. بنابراین می توان از مخلوط خاک برگ+شن+پیت موس و یا کوکوپیت+پرلایت +پیت موس برای کاشت پیازها استفاده کرد

آبیاری:
 زمانی که پیازها کاشته می شود خاک آبیاری می شود تا با افزایش رطوبت خاک، رشد پیاز تحریک شود. برگ ها حدود 3-2 هفته بعد از کاشت ظاهر می شوند. از زمان رشد برگ ها تا فرا رسیدن زمان گلدهی بهتر است گیاه را زمانی آبیاری کرد که سطح خاک تا حدودی خشک شده باشد. نزدیک به زمان گلدهی باید آبیاری را افزایش داد. بعد از گل دهی گیاه را زمانی آبیاری کنید که سطح خاک تا حدودی خشک شده باشد.

در برخی از گونه های این گیاه لازم است 2-1 ماه در شرایط خشک به سر برند تا مجدداً برای گلدهی و رشد در سال بعد آماده شوند.

نور:
به مکان هایی با نور مستقیم آفتاب یا آفتاب-سایه نیاز دارند. وجود نور حتی بعد از گل دهی برای غذاسازی برگ ها و در نتیجه رشد پیازها در زیر زمین و تولید پیازچه ها ضروری است.

دما:

در مناطقی که در فصل سرما، دما سردتر از منفی 12 درجه می شود بهتر است که پیاز ها را از خاک درآورد و در محیطی گرم تر نگهداری کرد. در فصل تابستان مناطق گرم، گیاه را از تابش آفتاب بعدازظهر محفوظ کنید.

تکثیر:

با تقسیم پیاز های این گیاه هر 4 سال یکبار، می توان گیاهان دیگری به دست آورد.

کاشت بذر این گیاهان نیز ساده است و تکثیر به این طریق نیز مرسوم است.