درختچه میوه دار بلوبری

نام علمی: Vaccinium corymbosum

نام انگلیسی: Highbush Blueberry

خانواده: سیاه گیله (Ericaceae)

بلوبری

گل های سفید رؤیایی در بهار، میوه های زیبا و دلربا و برگ های سبزتیر? براق در تابستان، برگ های قرمز آتشین در پاییز و شاخه های لخت با سایه های رنگ قرمز؛ موجب شده بلوبری در چهارفصل سال در باغچه جلوه گری کند. پرنده ها و پروانه ها هم به هوای گل های ریز سفید و همین میوه های خوشمزه خودشان را به باغچه می رسانند، در واقع برای چشیدن طعم میوه ها باید با پرنده ها رقابت کرد. ناگفته نماند ترکیب رنگ های سورمه ای/بنفش و سبزش در فصل های گرم حس خنکی؛ و نمای آتشین آن در فصل سرما، حس گرما و حرارت در بیننده ایجاد می کند.

گل های زنگوله ای شکل سفید یا سفید-صورتی، زیبا و مومی آن اردیبهشت ماه بر شاخه ظاهر می شوند. برای تقویت گیاه برای رشد بیشتر، بهتر است در سال اول کاشت و سال بعد از آن، گل ها پیش از تبدیل شدن به میوه از شاخه چیده شوند.

میوه بلوبری به قطری حدود 2 سانتیمتر یا کمتر و ابتدا به رنگ آبی روشن است. زمان رسیدن میوه ها اوایل مردادماه است و رنگشان تا این زمان رفته رفته تیره تر و به سورمه ای مایل می شود.

برگ های بلوبری بیضی شکل و حدود 8?5 سانتیمتر هستند و در فصل خزان به رنگ قرمز در می آیند.

درختچه بلوبری تا ارتفاعی حدود 2?5-1?5 متر قد می کشد. امروزه ارقام زیادی از این گیاه تولید شده است که غیر از تفاوت در ارتفاع این ارقام -که بعضی تنها 60 سانتیمتر رشد می کنند- مهمترین تفاوت زمان میوه دهی آن ها است. با کاشت ارقام متفاوت در کنار هم، می توان هم میزان محصول را افزایش داد و هم زمان برداشت را طولانی کرد.

ریشه های بلوبری ظریف است به همین دلیل استفاده از مالچ برای این گیاه بسیار مفید است. هم مانع رشد علف ها می شود و هم رطوبت خاک را حفظ می کند. گیاهان کاشته شده تا سال سوم نیاز به هرس ندارند و در سال های بعدی با هرس سبک و یا قطع بعضی از ساقه های قدیمی، هم گیاه را جوان نگه می داریم و هم کیفیت و کمیت محصول را کنترل می کنیم.

عمر این درختچه بسیار زیاد است و بین  40-60 سال عمر می کند.

میوه ای که اغلب به نام بلوبری می شناسیم متعلق به گونه V.corymbosum است؛ البته گونه های دیگر جنس Vaccinium هم به نام (بلوبری) معروف هستند.

V. Arctostaphylos    گونه ای از این جنس است که در جنگل های گیلان می روید و میوه آن هم به رنگ ارغوانی تیره است. نام آن سیاه گیله یا قره قات است.

نیازمندی های محیطی
خاک:

این گیاه اسید دوست است و برای رشد خوب به خاکی اسیدی نیاز دارد. همچنین به زهکشی عالی نیاز دارد. می توان خاک های قلیایی را با اضافه کردن تدریجی سولفور، اسیدی کرد و همچنین از کود سولفات آمونیوم برای کود دهی این گیاه استفاده کرد تا علاوه بر کود دهی، خاک نیز اسیدی بماند. توجه کنید این گیاه به کوددهی بیش از حد نیاز، حساس است.

اضافه کردن خاک برگ یا پوسته درختان به ترکیب خاک این گیاه به همراه پرلیت یا شن ترکیب مناسبی ایجاد می کند.

آبیاری:
ریشه های این گیاه ظریف است. از این رو در صورتی که آبیاری زیاد باشد یا به خاطر زهکش نامناسب خاک، آب اضافی در ریشه ها بماند، گیاه صدمه می بیند و همچنین در صورت خشکی کشیدن گیاه، ریشه های ظریف آن از بین می رود.  حفظ همیشگی رطوبت در فصل رشد برای این گیاه لازم است.

نور: 

با این که در مکان های نیم سایه هم به خوبی رشد می کند ولی برای میوه دهی زیاد به نور مستقیم آفتاب در حدود سه چهارم روز نیاز دارد. در مناطق خیلی گرم بهتر است نور مستقیم آفتاب عصر به آن نتابد.

دما:
این گیاه متعلق به مناطق سردسیر است و برای میوه دهی، نیاز سرمایی آن باید تأمین شود؛ بسته به ارقام مختلف (از 300 تا 1000 ساعت سرمادهی) مورد نیاز است. معمولاً دمای زیر 7 درجه، دمای سرما دهی به حساب می آید. بنابراین برای کاشت در نقاطی که دمای زمستان در تعداد روزهای کمی به زیر 7 درجه می رسد، گیاه مناسبی نیست. مقاومت این درختچه به یخبندان زیاد است و برخی ارقام حتی تا منفی 40 درجه خشک نمی شوند.

تکثیر:

تکثیر این گیاه از طریق کاشت بذر امکان پذیر است. تکثیر بلوبری با استفاده از قلمه چوب نرم یا چوب سخت هم امکان پذیر است