والرین قرمز

نام علمی:   Centranthus ruber

نام انگلیسی: Red Valerian

تیره:  آقطیان (Caprifoliaceae)

والرین قرمز

این گیاه علفی و چند ساله است. کم توقع است و نیاز به حداقل شرایط رشدی دارد و بنابراین نگهداری آن آسان است. گلدهی آن از اواخر بهار شروع می شود و دوره گلدهی طولانی دارد. فرم رشد شاخسار آن فشرده است و در مجموع گیاه زینتی محبوبی برای باغچه ها به حساب می آید.

ارتفاع ساقه های گیاه تا 90 سانتیمتر می رسد و گستردگی در حدود 60 سانتیمتر دارد. گل ها بر سر ساقه های بلند گیاه می روید و از این رو به عنوان گل شاخه بریده هم استفاده می شود.

 طول برگ ها معمولا 8-5 سانتیمتر است. شکل برگ های روییده از ابتدای ساقه تا نوک گیاه متغیر است. برگ های پایینی دمبرگ دار بوده و برگ های بالایی بی دمبرگ هستند. آرایش برگ ها به صورت متقابل است و شکل بعضی برگ ها تخم مرغی و بعضی دیگر نیزه ای شکل است. رنگ برگ ها سبز-خاکستری است.

گل ها دارای پنج گلبرگ و بسیار کوچک هستند و به طور انبوه در گل آذین های بزرگ شکوفا می شوند. رنگ گل های این گیاه از قرمز، زرشکی، سرخابی تا صورتی و به ندرت سفید  هم هست. گل ها جاذب پروانه ها هستند.

نیازمندی های محیطی

خاک:

در خاک های با بافت متوسط تا شنی با اسیدیته کمی قلیایی به خوبی رشد می کند. خاک های غیر حاصلخیز را ترجیح می دهد و در آن ها به صورت فشرده تری رشد می کند. خاک این گیاه باید دارای زهکش خوبی باشد.

آبیاری:

نیاز آبی آن متوسط است و به خشکی مقاوم است.

نور:

حداقل به 6 ساعت نور مستقیم آفتاب نیاز دارد.

دما:

در فصل سرد شاخسار گیاه خشک می شود ولی ریشه های آن یخبندان های شدید را هم تحمل می کند.

تکثیر

به طور معمول از طریق بذر تکثیر می شود ولی ازدیاد آن از طریق قلمه علفی هم انجام می شود.