بن سای پیچ گلیسین
بن سای پیچ گلیسین
نام علمی: Wisteria
بن سای پیچ گلیسین
یکی از زیباترین گیاهان بالا رونده با گل های بنفش رنگ و خوشه ای و آویزان است که در اوایل تا اواسط بهار زینت بخش آلاچیق ها و چپرها است که در تهران بر روی سر در و دیوار بعضی از منازل دیده می شود. گل ها به شکل پروانه و مانند گل های نخود و باقلا و از خانواده حبوبات است. در بعضی از گونه ها برای بار دوم در پاییز نیز گل ها ظاهر می گردند. درخت گلیسین صد ساله نیز دیده شده است، در بعضی گونه ها رشد آن خیلی سریع و ممکن است بعضی از شاخه ها درهفته یک متر رشد کنند. اهمیت این گیاه در بن سای کمتر از آزالیا نیست و گل های آن ارزش خاصی به آن داده است.اگر چه پس از تمام شدن دوره گلدهی که حدود 45روز طول می کشد دارای شاخه و برگ و تنه به زیبایی بن سای های دیگر نیست اما برای خودش زیبایی خاصی دارد.
محل نگهداری:
ریشه آن خاکی خنک و مرطوب و غنی از هوموس و مواد آلی را دوست دارد. سایه دیگر درختان را بر نور شدید خورشید ترجیح می دهد. آب فشانی و تهیه سایه از مهم ترین احتیاجات آن است. در زمستان از خاک باتلاقی و هوای سرد کشنده رنج می برد و محافظت گلدان از این شرایط نامساعد از وظایف بن سای دار است. گلدان در گلخانه با جریان هوای مناسب و درجه حرارت حدود 10 درجه سانتی گراد در بهترین شرایط است.
تعویض گلدان:
هر سه سال در اوایل بهار یک بار تعویض گلدان لازم است. چنانچه با آزمایش گلدان مشخص گردید که ریشه ها خیلی درهم رفته اند ممکن است زودتر انجام شود. با توجه به وضع خاص گل ها و آویزان شدن آنها گلدان استوانه ای و یا مکعب مستطیلی انتخاب کنید تا از این نظر همخوانی داشته باشد. گلدانی با این حجم خاک را خنک تر و مرطوب تر نگه می دارد. خاک مورد استفاده استاندارد است که مقداری ماده آلی جهت با لابردن ظرفیت نگهداری آب به آن اضافه می گردد.
هرس:
حذف شاخه های اضافی و کوتاه کردن تنه اصلی در اوایل بهار صورت می گیرد. برای تحریک شاخه ها به گلدهی بیشتر در هرس شاخه ها نهایت دقت و مواظبت لازم دارد و در این راستا حذف بیش از نصف تعداد شاخه های گل دهنده لازم است. پس از این حذف شدید شاخه های جدید شروع به رشد می کنند. به این شاخه ها اجازه فعالیت دهید سپس آنها را تا باقی ماندن 2 یا 3 برگ قطع کنید. این عمل ممکن است چندین بار در طول فصل رشد تکرار گردد.
سربرداری:
این بن سای سر برداری ندارد.
آبیاری:
آبیاری درتابستان هرچه بیشتر باشد بهتر است. هرچه گلدان درازتر و بزرگ تر باشد علاوه بر اینکه با گل های آویزان هماهنگ است رطوبت را بهتر نگه می دارد و خطر کم آبی خصوصاً در روزهای گرم تابستان گیاه را تهدید نمی کند.
تغذیه:
برای جلوگیری از رشد علفی و تحریک جوانه های گل دهنده مواد غذایی در فصل رشد هرچه کم ازت تر باشد بهتر است. از اول پاییز ازت موادغذایی به طور کلی حذف می گردد.
هشدار !!:
منبع: پیش بین، اسماعیل. 1390. بونسای 50 گیاه 50 طرح 50 دستور کار. چاپ دوم. ناشر: آییژ.
طاووسی
درختچه طاووسی
نام علمی:Spartium junceum
نام انگلیسی: Spanish broom, Weaver’s broom
خانواده: باقلاسانان (Fabaceae)
طاووسی
زادگاه این درختچه خزان پذیر نواحی مدیترانه ای و جزایر قناری است. این گیاه درختچه ای ایستاده است با شاخه های فراوان ترکه ای که شاخه ها استوانه ای شیاردار و کم برگ هستند. گیاه بوسیله ساقه های سبز جوان خود فتوسنتز می کند. این ساقه های سبز با بالا رفتن سن چوبی می شوند.
ارتفاع این گیاه معمولا 3-1 متر است.
برگ های آن کم و یک برگچه ای است و به طول 25-15 میلیمتر می رسد. شکل آن ها بیضوی باریک است.
گل آذین آن به صورت خوشه ای انتهایی است که 25-5 گل در آن می روید. کاسه گل به طول حدود 7.5 میلیمتر با دندانه های کوتاه است و جام گل به طول 3-2 سانتیمتر است. رنگ گل ها زرد طلایی است و زمان گلدهی آن از اواسط بهار تا اوایل تابستان است. گل ها دارای عطر هستند.
در ایران در مناطق معتدل و معتدله سرد (تهران، کرج،دماوند و …) به خاطر جنبه های زینتی آن کاشته شده است.
***استفاده از گل آن در مقادیر ناچیز اثر مسهلی و مدر دارد اما اندام های مختلف گیاه سمی است.
نیازمندی های محیطی
خاک:
با یک زهکش خوب، در هر خاکی به خوبی رشد می کند و نسبت به خاک سختگیر نیست. در خاک های شنی و یا خاک هایی با بافت متوسط رشد خوبی دارد.
آبیاری:
نیاز آبیاری این گیاه متوسط تا کم است و نسبت به خشکی مقاوم است. بنابر این تا زمانی که سطح رویی خاک تا عمق 5 سانتیمتری رطوبت خود را از دست نداده، آبیاری نکنید.
نور:
این گیاه برای گلدهی به نور کامل آفتاب احتیاج دارد. احتیاج به آفتاب به غیر از گلدهی خوب باعث رشد بیشتر ساقه های سبز آن می شود.
دما:
با شروع سرما گیاه خزان می کند و برگ های آن می ریزد ولی ساقه های سبز آن باقی می ماند. این گیاه یخبندان های بیش از منفی 10 درجه را هم تحمل می کند و خشک نمی شود.
تکثیر
با کاشت بذر آن می توان گیاهان جدید بدست آورد. همچنین قلمه نیمه چوبی آن را می توان ریشه دار کرد.
آکالیفا
آکالیفا
نام علمی: Acalypha hispida
نام انگلیسی: Chenille plant
خانواده: فرفیون ها (Euphorbiaceae)
آکالیفا هیسپیدا
در جنس آکالیفا بیش از 450 گونه گیاه وجود دارد که زادگاه بیشتر آن ها مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است. در این بین تعدادی از گونه ها ارزش زینتی دارند و به عنوان گیاهان سایه دوست به خانه ها راه پیدا کرده اند. بیشتر آن ها همچون {آکالیفا برگ مسی} دارای برگ های زینتی هستند و در این بین گونه آکالیفا هیسپیدا دارای گل آذینی خاص و منحصر بفرد است.
آکالیفا هیسپیدا گیاهی همیشه سبز است که به طور معمول 3-1 متر ارتفاع دارد و گستردگی آن بیش از دو متر می رسد.
برگ ها یک در میان بر روی ساقه می روید و دمبرگ هر برگ بین 11-2 سانتیمتر طول دارد. شکل برگ تخم مرغی و پهن با نوک دراز است. روی برگ سبز روشن و پشت برگ سبز کم رنگ است.
آن چه که ما گل گیاه می نامیم در واقع سنبله ای است که از تعداد بیشمار گل های ریز به رنگ قرمز روشن تا صورتی سیر تشکیل شده است و 40-15 سانتیمتر طول دارد. تعداد زیادی از این سنبله ها از ساقه های گیاه روییده و آویزان می شود و شکلی شبیه دم گربه پیدا می کند. در صورتیکه دما به اندازه کافی گرم باشد می تواند در تمامی سال گل بدهد.
در مناطق با آب و هوای گرم و استوایی این گیاه، گیاهی باغی است ولی در مناطق سردتر گیاه را در گلدان می کارند و در فصل سرد به جایی گرمتر انتقال می دهند و یا کلا به عنوان گیاه آپارتمانی نگهداری می کنند. همچنین به خاطر فرم آویز گل ها، از آن برای سبد آویز هم استفاده می شود.
برای زیباتر شدن گیاه آن را هرس می کنند تا به جای یک ساقه اصلی چندین ساقه داشته باشد و به شکل بوته ای در آید و گل بیشتری دهد.
شیره خارج شده از ساقه ها و برگ ها سمی است و ممکن است باعث خارش و حساسیت پوست شود.
نیازمندی های محیطی
خاک:
این گیاه به طیف وسیعی از خاک ها از اسیدی تا بازی و شنی تا رسی مقاوم است ولی خاک ایده آل آن خاکی است با بافت سبک تا متوسط و زهکش خیلی خوب. مخلوط خاک برگ + پیت ماس + ماسه ترکیب خاکی مناسب برای آن است. همچنین نسبت به شوری خاک مقاوم نیست.
آبیاری:
گیاهانی که در فضای باز و نور بیشتر قرار داشته باشند به آبیاری بیشتری احتیاج دارند و خاک گلدان آن ها باید همیشه مرطوب باشد. گیاهانی که در آپارتمان نگهداری می شوند به آبیاری کمتری احتیاج دارند و در فواصل آبیاری بهتر است که سطح خاک کمی خشک شده باشد. در هیچ صورتی نباید خاک گلدان این گیاه کاملا خشک شود.
این گیاه را می توان ماهانه در فصل رشد کوددهی کرد.
نور:
در صورت نگهداری این گیاه در آپارتمان آن را در مکانی با نور زیاد قرار دهید. هر چند در نوری متوسط هم گیاه رشد می کند ولی برای گل دهی به نور زیاد احتیاج دارد. اگر گیاه را در فضای باز نگهداری می کنید، گلدان را در مکانی نیم سایه که از نور آفتاب بعد از ظهر بدور باشد قرار دهید.
دما:
به عنوان گیاه مناطق گرمسیری، کاهش دما تا 10 درجه را تحمل می کند ولی حداقل دمای مناسب برای نگهداری آن 15 درجه است.
نیاز رطوبتی این گیاه زیاد است و برای موفقیت در نگهداری این گیاه در آپارتمان غبارپاشی روزانه نیاز دارند. در غبار پاشی بهتر است گل ها مرطوب نشوند.
تکثیر
در تابستان قلمه نیمه چوبی به طول 10-7 سانتیمتر که پاشنه دار باشد تهیه کرده و آن را در بستری سبک می کارند. 5-4 هفته طول می کشد تا قلمه ها ریشه دهد.
سانسوریا
گیاه آپارتمانی سانسِوِریا
نام علمی: Sansevieria trifasciata
نام انگلیسی: Snake Plant
خانواده: مارچوبگان (Asparagaceae)
سانسِوِریا
مهمترین ویژگی های این گیاهِ به راستی چشمگیر و گیرا، نگهداری آسان و شهرت روزافزون این گیاه به “نامیرا” بودن است. علاوه بر این سانسوریا تمیز کننده هوا نیز هست و نگهداری آن در آپارتمان بسیار مفید است.
زادگاه سانسوریا مناطق گرمسیری غرب آفریقا و دارای ساقه های زیرزمینی(ریزوم) است و برگ ها از یک ریزوم ضخیم به طور ایستاده و سیخ با فرم رویشی طوقه وار می رویند.
طول این برگ ها به طور معمول 90-70 سانتیمتر است و 5 سانتیمتر پهنا دارند. رنگ برگ ها سبز تیره است و طرح دار هستند. تفاوت در این طرح و رنگ برگ ها حاصل ارقام مختلف این گیاه است. از این ارقام دو رقم آن بسیار متداول است:
رقم پوست ماری که به خاطر طرح برگ های آن نامگذاری شده و رقم لارنتی((laurentii با لبه های زرد رنگ در دو سوی برگ که به آسانی قابل شناخت است. رقم moon shine که سانسوریا مهتابی هم به آن گفته شده دارای برگ های نقره ای و بدون طرح است و رقم خاصی به حساب می آید.
میزان نور محیط در نقش و رنگ برگ ها تاثیر زیادی دارد و کمرنگ و پر رنگ شدن آن ها را باعث می شود. حتی نور کم می تواند لبه های زرد رقم لارنتی را هم محو کند.
نیازمندی های محیطی
خاک:
نسبت به خاک سختگیر نیست و خاکی با بافت متوسط و زهکش خوب برای آن مناسب است. ترکیبی از خاک معمولی + خاک برگ که مقداری شن یا پرلیت به آن اضافه شده باشد، ایده ال است. احتیاج به کوددهی زیاد ندارد و در صورت کوچک ماندن برگ ها، در فصل رشد ماهی یکبار با کودهای گیاهان آپارتمانی تغذیه شود.
آبیاری:
به آبیاری زیاد حساس است و در ماه های گرم هفته ای 2-1 بار آبیاری کافی است و هر چه هوا خنک تر و نور کمتر باشد، آبیاری را باید کاهش داد. آبیاری در زمستان هر 3-2 هفته یکبار کافی است. به غبارپاشی هم نیاز ندارد.
نور:
هر چه محیط پر نورتر باشد رشد این گیاه بهتر است و حتا برخلاف بسیاری از گیاهان آپارتمانی می توان آن را در مقابل نور مستقیم آفتاب هم قرار داد. البته به جز روز های گرم.
به سایه هم مقاوم است. ولی رشد آن کم و حتی متوقف می شود.
دما:
دمای ایده آل آن برای رشد 27-18 درجه هست. به گرمای بیشتر مقاوم است و اگر خاک آن خشک باشد سرما را هم حتی تا دمای 5 درجه هم تحمل می کند.
تکثیر
قلمه برگ آسانترین راه پرورش این گیاه است. هر چند در این روش برگ های گیاهان حاصل از تکثیر ارقام ابلق مثل لارنتی سبز می شوند. روش دیگر تکثیر، تقسیم ساقه های زیر زمینی (ریزوم ها) است.
برای قلمه برگ می توان یک برگ را به قطعات 10-7 سانتیمتری تقسیم کرد. انتهای هر برگ را به پودر ریشه زایی آغشته کرد و این تکه ها را تا نصف ارتفاع آن ها در بستر سبکی کاشت. با مرطوب نگه داشتن خاک و قلمه ها در دمای 23-21 درجه، ریشه دهی حدود 4-3 هفته طول می کشد. رویش برگ های جدید از این قلمه ها 4-3 ماه طول می کشد.
.: Weblog Themes By Pichak :.