درخت کافور

نام علمی: Cinnamomum camphora

نام انگلیسی: Camphor tree

خانواده: برگ بویان (Lauraceae)

درخت کافور

این درخت به خاطر جلو? زیبای برگ‌ها در بهار و پاییز و کاربردش به عنوان سایبان بدلیل داشتن تاج گسترده و متراکم، هم برای کاشت در فضای سبز و هم در کنار خیابان مناسب است.

ارتفاع این درخت 12-6 متر و قطر تاج پوششی آن 20-10 متر است و درختی است با فرم تاج باز و شاخه‌های گسترده که به تدریج با بالا رفتن سن تاجی متراکم و کروی پیدا می‌کند. تنه، در بُن عریض ‌است و پوست قهوه‌ای روشن تا قرمز رنگ دارد.

در زمین‌های مرطوب، ریشه‌های این درخت بجای فرورفتن در عمق خاک در جستجوی رطوبت، از سطح خاک برآمده می‌شود و مزاحمت ایجاد می کند و به همین جهت، نهال‌های جوان درخت کافور را بهتر است در خاک‌های عمیق کاشته و آبیاری عمیق نمایند تا ریشه ها به عمق بستر کاشت برود.

برگ‌ها ساده، متناوب و کامل به درازای 10-5 سانتی‌متر و پهنای 4-2 سانتی‌متر، سطح فوقانی برگ‌ها رنگ سبز روشن براق و سطح تحتانی کمی کمرنگ‌تر است که در پاییز به رنگ مسی تبدیل می‌شود ولی برگ‌های تازه صورتی رنگ هستند. برگ ها معطر هستند و بوی کافور ساطع می‌کنند. کافور صنعتی از برگ‌ها و شاخه‌های این درخت استخراج می‌شود.

گل ها، توده‌های زرد ریز که از برگ‌ها کوتاه‌تر هستند و اهمیت زینتی چندانی ندارند (خرداد).

میوه‌ها دانه‌های سیاه به قطر یک سانتیمتر روی تخمدان کاسه‌مانند آویخته‌اند و اهمیت زینتی چندانی ندارند.

*این درخت به سختی جابه جا می شود.

**این درخت نسبت به آتش سوزی مقاوم است.

نیازمندی های محیطی

خاک:

مقاوم به انواع خاک ها از قبیل خاک های سنگین و قلیایی است. بهترین خاک، خاکی عمیق و شنی-لومی است که به آن کود دامی پوسیده اضافه شده باشد.

برای رشد بهتر هر پاییز به آن کود دامی داده شود. مقاومت آن به شوری متوسط است.

آبیاری:
درخت جوان به رطوبت زیاد نیاز دارد. درخت کافور به آبیاری عمیق نیاز دارد. درختان بالغ خشکی را تحمل می کنند.

نور:
در مکان های با نور مستقیم تا نیم سایه رشد می کند.

دما:
درختان بالغ تا سرمای منفی 10 درجه را تحمل می کنند ولی برای نهال های جوان دما نباید به صفر درجه برسد.

تکثیر:
با استفاده از قلمه های نیمه چوبی به طول 8 سانتیمتر که در فصل تابستان تهیه شده، می توان گیاه را تکثیر کرد.

گل پیازی زنبق رشتی

نام علمی: Hemerocallis fulva

نام انگلیسی: Orange Daylily

خانواده:   علف درختان (Xanthorrhoeaceae)

زنبق رشتی

رنگ های آتشین زنبق رشتی در بسیاری از مناطق کشور چشم ها را بسوی خود می کشد و گل های آن بسیار آشنا هستند. خصوصا در نواحی شمالی کشور در کنار رودخانه ها بسیار زیاد کاشته شده اند. زنبق رشتی بومی آسیا و از جنس سوسن یکروزه (Hemerocallis) است.

زنبق رشتی گیاهی علفی، چند ساله و خزان پذیر و دارای ساقه های ذخیره کننده از مواد غذایی (ریزوم) و ارتفاع آن بین 150-40 سانتیمتر است.

برگ های خطی شکل آن به طول 90-50 سانتیمتر است و پهنایی در حدود 12-5 سانتیمتر دارد.

گل های آن از شش گلبرگ تشکیل شده که از قسمت میانی باز می شوند. رنگ گل های آن نارنجی و یا نارنجی-قرمز است و بر روی ساقه های گل دهنده بلند و کشیده شکوفا می شوند. تعداد گل و غنچه ها بر روی ساقه گل دهنده زیاد و عمر هر گل فقط یک روز است.

فصل گلدهی زنبق رشتی تابستان است. اجزای این گیاه در کشسورهای آسیای شرقی در آشپزی کاربرد دارند

گونه Hemerocallis flava با نام انگلیسی Lemon Daylily بسیار شبیه گونه بالا است و رنگ گل های آن زرد و لیمویی است و آن را هم به نام زنبق رشتی می شناسند.

Lemon Daylily

نیازمندی های محیطی

خاک:

در تمام خاک هایی که زهکش خوب داشته باشد، به خوبی رشد می کند. همچنین این گیاه در خاک های فقیر هم رشد می کند.

آبیاری:

نیاز آبی آن متوسط است و زمانی باید آن را آب داد که سطح خاک رطوبت خود را از دست داده باشد.

نور:

برای گلدهی به نور کامل آفتاب نیاز دارد و حداقل 6 ساعت نور مستقیم آفتاب می خواهد.

دما:

به هوای گرم تابستان مقاوم است و همچنین ریزوم های این گیاه خزان پذیر، سرمای شدید زمستان را هم به خوبی تحمل می کند.

تکثیر:

روش تکثیر این گیاه تقسیم ریشه ها (ریزوم ها) است. برای این کار در اول بهار یا پاییز گیاه را از زمین خارج کرده و ریشه های آن را همراه با اندام هوایی به چند قسمت تقسیم نموده و دوباره به خاک می نشانند.

علف بره آبی، فستوکا آبی

نام علمی: Festuca glauca

نام انگلیسی: Blue fescue

خانواده: (Poaceae)

علف بره

این گیاه یکی از بهترین انتخاب ها برای آوردن رنگ آبی به باغچه است. رنگ متمایز آن در ترکیب با دیگر گیاهان و سنگ ها و خاک زیبایی خاصی را ایجاد می کند.

این علف چند ساله، گیاهی مقاوم است که در فضای سبز مناطق معتدله ایران به میزان زیادی مورد کشت قرار می گیرد. این علف به عنوان یک گیاه زینتی کاشته می شود و ارزش زینتی آن به دلیل رنگ برگساره آن است.

رنگ برگساره های سوزنی شکل این گیاه در بهار، آبی-نقره ای در تابستان، آبی-سبز در پاییز به رنگ سبز تیره و در طول زمستان به آهستگی به رنگ سبز-قهوه ای در می آید. سرعت رشد آن متوسط است و ارتفاع آن به 25سانتیمتر می رسد و تا 30 سانتیمتر هم گسترش می یابد.

به نسبت دیگر گراس ها، یکی از اولین گراس هایی است که به گل می نشیند. گل آذین ریزبافت آن در خرداد و اوایل تیر ظاهر می شوند. میوه آن گندمه است.

از این گیاه در باغ خشک منظر،باغ صخره ای و همچنین برای کنترل فرسایش خاک استفاده می شود. بهتر است این گیاه در بهار تا یک سوم ارتفاع خود کوتاه شود تا برگساره های آبی جدید از توده بوته ظاهر شود.

فستوکای آبی باید در ردیف هایی نزدیک به هم کشت شود، زیرا دارای فرم توده ای است و با افزایش سن در سطح گسترش نمی یابد. البته می توان آن را بصورت تکی در ترکیب با گیاهان دیگر نیز کاشت که در آن صورت نیز زیبایی خاص خود را دارد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

زهکش مناسب برای آن حیاتی است. به خاک های ضعیف مقاوم است و اسیدیته های مختلف را هم به خوبی تحمل می کند. میتوان همانند گیاهان چند ساله در اول سال کودی معمول داد.

آبیاری:

به خشکی مقاوم است و نیاز آبی آن کمتر از متوسط است. به خاک های خیس مقاوم نیست و ریشه آن می پوسد.

نور:

احتیاج به نور کامل آفتاب دارد. در مکانی آفتاب-نیم سایه هم رشد می کند ولی رنگ آبی آن به سبز در می آید.

دما:

این گیاه همیشه سبز، سرما و گرما را به خوبی تحمل می کند.

تکثیر:
از طریق بذر به آسانی می توان آن را تکثیر کرد. بذر ها در دمای 20 درجه در طول دو هفته جوانه می زنند. جوانه های این علف به جابه جایی حساس نیست.

روش دیگر، تقسیم بوته گیاه است. فشردگی زیاد ریشه ها مانع رشد آن می شود و گیاهان 3-2 ساله در اول فصل باید تقسیم شوند.

گیاه نیمه آبزی کلم زرد مردابی، کلم زرد باتلاقی، کلم زرد بد بو

نام علمی: Lysichiton americanus

نام انگلیسی: Yellow skunk cabbage, Swamp lantern

خانواده: گل شیپوریان (Araceae)

کلم زرد مردابی

کلم زرد مردابی بومی امریکای شمالی است. این بوته زینتی، گیاهی چند ساله، نیمه آبی یا خاکی با ساقه های زیرزمینی(ریزوم) است که با گل های اسپاتی زرد رنگ بزرگ، شبیه گل های شیپوری، و برگ های سبز مایل به زرد خود در امتداد نهرها و استخرها یا برکه های آب و مرداب ها بخوبی به گل می نشیند و منظره چشمگیری به وجود می آورد.

برگ های کلم زرد، برگ های تخم مرغی شکل کامل و کشیده ای هستند که بر ساقه های کوتاه از پایین بر ساقه اصلی گیاه می رویند. طول هر برگ 30 الی 150 سانتیمتر و پهنای آن 10 الی 70 سانتیمتر است.

گل های متراکم بر گل آذین استوانه ای شکل به طول 7 الی 12 سانتیمتر می رویند، که خود آن گل آذین، بر ساقه 30 الی 50 سانتیمتری گیاه پیچیده در برگواره زرد رنگی –مشابه برگ گیاه اما بسیار کوچکتر- ظاهر می شود. گل های کلم زرد مردابی بوی چندان خوشایندی ندارند و همین امر موجب این نام گذاری شده است. 

میوه آن سته، تخم مرغی شکل کشیده، سبز مایل سرخ و به طول 6 میلیمتر است که 1 الی 2 بذر در خود دارد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

خاک این گیاه باید غنی ازمواد آلی و هوموس باشد. استفاده از پیت موس و خاک برگ برای ترکیب خاک آن لازم است.

آبیاری:

خاک این گیاه باید مرطوب تا غرقابی باشد. کاشت آن در کنار برکه و آبشار های زینتی، کمک به حفظ رطوبت مورد نیاز گیاه می کند. حتی می توانید این گیاه را در آبی کم عمق نیز بکارید.

نور:

هم در آفتاب و هم در محل های نیم سایه به خوبی رشد می کند.

دما:

این گیاه چند ساله خزان پذیر، به راحتی یخبندان های سرد بیش از منفی 20 درجه را تحمل می کند.

تکثیر:

برای تکثیر این گیاه در اوایل بهار ریزوم های این گیاه را تقسیم کرده و هر قسمت را در خاک مرطوب می کارند.

با استفاده از بذر هم می توان این گیاه را تقسیم کرد.