گیاه آکواریومی لیمنوفیلا آکواتیکا

نام علمی: Limnophila aquatica

خانواده: Plantaginaceae

لیمنوفیلا آکواتیکا

رویشگاه: سریلانکا و هند

کاربرد: میانه و عقب آکواریوم

سرعت رشد: سریع

ارتفاع: 50-25  cm و  پهنا: 20-15  cm

نیاز نوری: متوسط تا زیاد، نیم وات در لیتر

میزان co2  مورد نیاز:  14-6 میلی گرم در لیتر  

دامنه سختی آب: 18-2

تحمل PH آب: 7?5 – 6?5

تحمل دما: 30-15 سانتیگراد

دمای ایده آل: 28-22 سانتیگراد

سطح نگهداری: متوسط  

روش تکثیر: قلمه های گرفته شده از سر شاخه ها و شاخه های جداشده از گیاهان مادری

این گیاه آکواریومی زیبا، با رنگ سبز روشن خود در تضاد با رنگ سبز تیره بقیه گیاهان، در هر آکواریومی می تواند چشم گیر باشد. اگر چندین بوته لیمنوفیلا آکواتیکا به صورت متراکم در آکواریوم کاشته شوند و در معرض نور مناسب قرار بگیرند، شاخسار نرم و ظریف سبز روشنشان منظری افقی در امتداد آکواریوم می سازد که چشمان تماشاگران را می نوازد. در آکواریوم های روباز این گیاه ساقه های خود را تا سطح آب می رسانند و گل های کوچک آبی رنگ می دهد.

گیاه یکساله تاتوره زینتی

نام علمی: Datura metel

نام انگلیسی: Devil’s trumpet

خانواده: بادنجانیان (Solanaceae)

تاتوره زینتی

گل های درشت تاتوره زینتی، اگر نزدیک آلاچیق و نشیمن باغ کاشته و پرورده شوند غیر از زیبایی چشم نوازشان، با رایحه دلپذیر و رنگ های ملایم به این فضاها آرامش می بخشند.

تاتوره زینتی در مناطق گرمسیری گیاهی چند ساله است ولی در مناطق معتدل و سرد به عنوان گیاهی یک ساله کاشت می شود. ساقه های علفی تاتوره زینتی در یک فصل رشد، به حدود 120-90 سانتی متر ارتفاع می رسد و گسترش عرضی آن نزدیک به یک متر است. این گیاه با اینکه ظاهرش نشان نمی دهد در مقابل باد و هوای بارانی مقاوم است و تمایل زیادی به گستردگی و پهن شدن بر روی زمین دارد.

این گیاه گل های بزرگ، بوقی شکل و به شدت عطرآلود دارد و به دلیل عطرشان برای پاسیوها، گلخانه ها، نزدیک به آلاچیق ها و گلجاهایی که بوی خوشایندشان به مشام برسد مناسب هستند.  رنگ گل ها متنوع تر از دیگر گونه های Datura و به رنگ های زرد کم رنگ، بنفش، سفید یا سفید با لبه های بنفش است. این گل ها حدود 20 سانتیمتر طول دارند و عرض گل گشوده 15-10 سانتیمتر است. گلدهی از اوایل تابستان شروع و تا سرد شدن هوا در پاییز ادامه دارد. گل این گیاه زنبورها، پروانه ها و پرندگان را به خود جذب می کند.

گل ها بر تنه شِبهِ درخت گیاه که برگ هایی به رنگ آبی مایل به خاکستری دارد می رویند.

ارقام زیادی از این گیاه تولید شده که هم گلبرگ ها دو ردیفه هستند و هم معطرند. رقم Ballerina با رنگ های بنفش، زرد و سفید و رقم  Blackcurrant Swirl با رنگی نقره ای-بنفش از معروف ترین ارقام تولید شده آن است.

اجزای گل بوقی در صورت بلعیده شدن سمی هستند.

گل  D. inoxia تاتوره تماشایی خیلی شبیه  D. metel است و ممکن است با هم اشتباه گرفته شوند، ولی D. metel برگ های تقریباً  صاف و بدون کرک دارد و میوه های آن گره دار هستند در حالیکه تمام بخش های گیاه  D. inoxia پوشیده از کرک هستند و میوه ای خاردار دارد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

این گیاه خود را با انواع خاک ها تطبیق می دهد. بهترین عملکرد آن در خاک های غنی و هوموسی است که دارای زهکش خوب باشد.

آبیاری:

نسبت به خشکی مقاوم است. ولی برای گلدهی بیشتر آبیاری منظم در حد متوسط لازم است. از آبیاری سنگین خودداری شود.

نور:

برای گلدهی خوب به آفتاب کامل نیاز دارد ولی در نیم سایه هم به خوبی رشد می کند.

دما:

این گیاه در مناطق گرم به خوبی رشد می کند و گیاهی چند ساله به حساب می آید ولی در مناطق معتدله و سرد به عنوان گیاه یک ساله کاشت می شود.

تکثیر:

از طریق کاشت بذر می توان به آسانی این گیاه را تکثیر کرد. بذر ها را میتوان با شکافتن غلاف هایی که به گیاه خشک میشود؛ جمع آوری کرد.

گیاه پیازی آلاله ایرانی

نام علمی: Ranunculus asiaticus

نام انگلیسی: Persian buttercup

خانواده: آلاله سانان (Ranunculaceae)

آلاله ایرانی

گل های زیبای آلاله با گلبرگ های کاغذی ظریفشان چنان در هم پیچیده اند که انگار هر گل، شاهکاری از هنر اوریگامی است که با کاغذ رنگی های خیلی نازک ساخته شده است. آلاله ها هم در سبدهای آویز خیره کننده اند، هم در بستر باغچه؛ و هم گل های شاخه بریده شان در گلدان تا مدتی طولانی در فضای خانه جلوه گری می کند.

آلاله ایرانی یکی از تقریبا 600 گونه گیاهی است که در جنس آلاله وجود دارد. این گیاه که بومی نواحی جنوب غربی آسیا و شمال شرقی آفریقا است در زبان انگلیسی با نام آلاله ایرانی (Persian buttercup) شناخته می شود.

گل آلاله ایرانی وحشی گیاهی علفی دارای پنج گلبرگ تک ردیفه است با ساقه هایی ساده یا پر شاخه است و با قطر 5-3 سانتیمتر. ارتفاع این گیاه تا 45 سانتیمتر می رسد.

 اما آنچه این گیاه را به یکی از گونه های محبوب در دنیای گل تبدیل کرده، ارقام اصلاح شده و پر گلبرگ آن است.

رنگ گلبرگ های گل آلاله متنوع؛ قرمز، صورتی، نارنجی، بنفش، زرد تا سفید و سایه روشن دار است.  گلبرگ ها و کاسبرگ ها بسیار نازک و کاغذی هستند و ساقه آن نیز بسیار ظریف است.

زمان گلدهی اواخر بهار تا اوایل تابستان است ولی در مناطقی که هوای فصل بهار به سرعت گرم می شود، با نگهداری در گلخانه، گیاهان گلدار را در اواخر زمستان و اوایل بهار به بازار عرضه می کنند.

از ارقام معروف می توان به Flamenco Tecolote یا CafeTecolote اشاره کرد یا رقم پاکوتاه Reinette را نام برد که ارتفاعی بین 30-15 سانتیمتر دارد.

پس از گلدهی بوته ها خشک می شوند. در این هنگام شاخ و برگ گیاه را قطع کرده، ریشه ها (پیاز ها) را در بستر به حال خود رها کنید. پس از دوره خفتگی در پاییز دویاره آبیاری کنید تا ریشه ها رشد کنند. در صورتی که سرمای زمستان در منطقه شما شدید است پیازهای گیاه مادری را در طی فصل پاییز و بعد از اینکه برگ های گیاه زرد رنگ شدند از خاک بیرون آورده و در میان پیت موس و یا ورمی کولایت که تا حدودی رطوبت دارند در محیطی خنک نگهداری کنید.

از دلایلی که این گیاه را در بسیاری از مناطق به صورت یکساله کشت می کنند این است که نگهداری پیاز ها در محیطی که هم خنک باشد و هم یخبندان نداشته باشد و در ضمن فقط کمی رطوبت برای آن فراهم کرد تا نپوسد از هزینه کاشت بذر آن بیشتر می شود.

نیازمندی های محیطی

خاک:
این گیاه به زهکشی عالی احتیاج دارد. در خاک های سنگین و رسی رشد خوبی ندارد و استفاده از مواد ارگانیک در خاک آن به رشد گیاه کمک می کند. بنابراین خاک ایده آل آن ترکیبی از مقداری شن + خاک معمولی + خاک برگ است.

آبیاری:
همانند بسیاری از گیاهان پیازی، آبیاری زیاد مخصوصاً با خاک سنگین موجب مرگ گیاه می شود. در هنگام گلدهی با آبیاری کم، فقط خاک را مرطوب نگه دارید. پس از پایان گلدهی تا زمان زرد شدن برگ ها آبیاری را کمتر کنید.

نور:
برای گلدهی به حداقل 6 ساعت نور مستقیم آفتاب نیاز دارد. بهتر است محل قرار گیری گیاه طوری باشد که صبح ها نور کامل و عصر در سایه قرار بگیرد.

دما:
آلاله ایرانی در مناطقی که زمستان های ملایم به همراه بهاری خنک و طولانی دارند بهترین رشد و گلدهی را دارند و چون در کشور ما دمای هوا در فصل بهار به سرعت گرم می شود زمان گلدهی و ماندگاری این گیاه کم است.

پیاز های این گیاه تا سرمای منفی 10 درجه را تحمل می کند.

تکثیر:
یکی از راه های تکثیر این گیاه کاشت پیازهای آن است. ابتدای فصل بهار مناسب ترین زمان کاشت پیازها است. میتوان قبل از کاشت پیازهایی که مدتی را در انبار گذرانده اند به مدت حداکثر دو ساعت در آب خیساند تا به جوانه زنی بهتر آنها بعد از کاشت کمک شود. بهترین اندازه پیازهای این گیاه که می توانند تا حدود 30 گل تولید کنند محیطی برابر با 8-7 سانتیمتر دارد.پیازها را در عمق 5 سانتیمتری و با فاصله 15-10 سانتیمتر کاشته می شوند.هنگام کاشت باید سر پیازها به طرف بالا باشد. بعد از کاشت، پیازها آبیاری می شوند لایه ای از خاک برگ تازه به ضخامت 5 سانتیمتر روی سطح خاک قرار میگیرد و تا زمان مشاهده رشد جدید از زیرخاک نیاز چندانی به رطوبت وجود ندارد. بهترین دما برای شروع جوانه زنی پیازهای این گیاه حدود 10 درجه سانتیگراد است و جوانه زنی بین 25-15 روز طول میکشد.  وجود چنین دمایی یعنی 10 درجه سانتیگراد به مدت 8-6 هفته در طی شب و 24-15?5 درجه سانتیگراد در طی روز  موجب گلدهی بسیار مناسب گیاه خواهد شد. اگر در زمان کاشت پیازها دمای محیط در حد 26 درجه باشد پیازها به خواب خواهند رفت و دیگر جوانه نخواهند زد.

 راه دیگر تکثیر این گیاه کاشت بذر آن است. بذرها را می توان 12 هفته قبل از اتمام زمستان در محیط محافظت شده همانند درون خانه و یا  در اوایل بهار بعد از رفع خطر یخبندان در فضای آزاد کشت کرد و از مخلوط کوکوپیت +پرلایت و یا خاک برگ به تنهایی میتوان برای کاشت بذرها استفاده کرد. نیازی به پوشاندن بذرهای این گیاه با خاک نیست چون بذرها به نور برای جوانه زنی نیاز دارند و اگر روی آنها پوشانده شود از میزان جوانه زدن آنها کاسته می شود. در ابتدای کاشت نیز میتوان از روش غبارپاشی برای ابیاری استفاده کرد که بذرها جابجا نشوند و زمانی که گیاهان جوان 3-2 برگ درآوردند از روش آبیاری معمولی استفاده کرد. بعد از کاشت بذرها می توان سطح گلدان را با یک پلاستیک شفاف پوشاند و آنرا در مکانی خنک، روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار داد. جوانه زنی بذر این گیاه به کندی صورت می گیرد و حتی ممکن است تا حدود 3 ماه رشد و ظهور گیاهان جوان طول بکشد در طی این مدت باید مراقب باشید که سطح خاک خشک نشود. زمانی که دمای هوای بیرون به حدود 10 درجه سانتیگراد رسید می توان گیاهان جوان را به فضای باز منتقل کرد.