اسم علمی: سنسیو SENECIO

تیره: کاملیناسه: COMMELINACEAE

به خاطر برگ های مخملی و نقره ای رنگش به ابری نقره ای معروف شده است. (ابری نام گیاه دیگری است با گل های بنفش رنگ که در همین تیره گیاهی قرار دارد). از ابری نقره ای به عنوان یک گیاه همیشه سبز در اطراف باغچه ها استفاده می شود. اگر به صورت کپه ای در گوشه یا قسمتی از محوطه چمن کاری شده کاشته شود، در زمینه سبزِ چمن بیشتر جلوه گر می شود.

ارتفاع بوته ده تا بیست سانتی متر، طول برگ ها دو تا پنج سانتی متر و شکل برگ ها در ارقام مختلف متفاوت است. بعضی از آنها دندانه دار هستند و در بعضی از ارقام لبه برگ ها کاملاً صاف است.

وضعیت گل ها

گل های ابری نقره ای زردرنگ بوده و حالت وحشی دارند. معمولاً وقتی گیاه به رشد کامل رسید، در تابستان شکفته می شوند. هر چند گل هایش مورد توجه بعضی از خانواده هاست اما این گیاه معمولاً به منظور زیبایی برگ هایش کاشته می شود.

کاربرد ابری نقره ای در طراحی باغچه

اگر در حاشیه قرار گیرد، نباید در پشت آن گیاهان کوتاه کاشته شود زیرا تا سال بعد ابری نقره ای رشد زیادی می کند و روی آنها را می پوشاند. ضمنا از اطراف هم گسترش می یابد بنابراین بهتر است بوته ها حداقل ده سانتی متر فاصله داشته باشند.

ابری نقره ای گیاه مناسبی برای سکوهای کنار پله ها، باکس های مقابل خانه ها و تراس است. به صورت ترکیبی می تواند با هر گیاه دیگری که رنگ برگ هایش با آن متفاوت باشد قرار بگیرد. به طور مثال تاج خروس با برگ های قرمزرنگش و یا اکلیل کوهی که برگ هایی به رنگ سبزِ روشن دارد برای همراه شدن با ابری نقره ای مناسب هستند.

گیاهانی که در ردیف های جلوی ابری نقره ای قرار می گیرند ممکن است انواع گیاهان پوششی کوتاه مانند سدوم، فستوکا و یا گیاهانی از این قبیل باشند. به هر حال اگر قرار است در طراحی باغچه فقط از ابری نقره ای استفاده شود، بهتر است تعداد زیادی از این گیاه را روی دایره یا بیضی کاشت.

مراقبت های لازم

از خصوصیات بارز ابری نقره ای، دایمی بودن آن است. نسبت به سرمای زمستان حتی برف مقاومت عجیبی دارد. کم آبی را خوب تحمل می کند و دوستدار آفتاب تند است. در فصول خنک می توان به آسانی آن را جابجا نمود. همه ساله وقتی که بزرگ تر می شود به راحتی قابل تکثیر است.

ازدیاد

ابری نقره ای چندساله، ریشه ها و ساقه های متعدد دارد. با جدا کردن آنها و کاشت مجدد می توانیم ابری نقره ای را تکثیرکنیم.

نام علمی:Ageratum houstonianum 
نام انگلیسی:Floos flower 
خانواده: Asteraceae 

طول دروه زندگی: یک ساله 
ارتفاع بوته: 15 تا 45 سانتیمتر 
شرایط خاک (از نظر رطوبت ): با زهکشی خوب ، کمی مرطوب 
نوع خاک: حاصلخیز 
شرایط نور: آفتاب 
مقاومت به سرما: ندارد 
زمان و روش تکثیر: ازدیاد آن از طریق کاشت بذر در اسفند یا فروردین ماه در خزانه و انتقال نشاء ها در اردیبهشت ماه به زمین اصلی صورت می گیرد . همچنین می توان بذرها را در اردیبهشت ماه در زمین اصلی کشت نمود و یا آن را از طریق قلمه تکثیر کرد. 
رنگ گل: آبی و بنفش 
زمان گلدهی: از اوایل فصل تابستان تا اواخر آبان و حتی در آذر ماه 
کاربرد:جهت حاشیه ها : گلدانها ، کشتهای توده ای ، طرحهای شطرنجی و نیز به طور مخلوط همراه با شمعدانی در باندها 

مراقبت ها: گلهای پژمرده به منظور تحریک گلدهی دوباره حذف شوند. 
مشخصات ویژه: گیاه پر رشدی است و در بستر کات اگر همراه با گلهای دیگر مثلا" گل ناز و غیره کت شود بر آنها غالب می گردد . ریشه آن به دلیل سطحی بودن سبب نفوذ پذیری بیشتر خاک می گردد.

 انواع پیاز 

مهندس طالبی، پیازها را با توجه به زمان گل دهی به چهار دسته تقسیم می کند: پیاز بهاره، پیاز تابستانه، پیاز پائیزه و زمستانه. به گفته وی زمان کاشت پیاز بهاره، اواخر پائیز و اوایل زمستان است که در فصل بهار می توان شاهد گل دادن آن بود. نرگس، لاله و سنبل از این دسته از گل های پیازی بهاره هستند.

دسته دوم، پیاز تابستانه است، زمان کاشت آنها فصل بهار است و می توان در تابستان گل دادن آنها را شاهد بود. گلایل، سوسن، مریم، اختر، کوکب و گل شیپوری در این گروه قرار دارند. دسته سوم این گل ها مانند آلاله، زعفران پیاز پائیزه دارند. فصل کاشت آنها اوایل تابستان است و در پائیزه گل می دهند. پیاز زمستانه را نیز در فصل پائیز می کارند تا زمستان گل بدهد مانند زعفران زینتی.

? نگهداری پیاز

مونا پوردلان، کارشناس کشاورزی در مورد شرایط نگه داری گل های پیازی می گوید: هر کدام از گل های پیازدار دوره استراحت معینی دارند. دوره استراحت این گیاهان از زمان زرد و پژمرده شدن برگ هایشان شروع می شود که در این زمان لازم است به تدریج آبیاری آنها را کم کرده و پس از خشک شدن کامل، به آن آب نداد. در سال اول، پس از خشک شدن کامل برگ ها پیاز اصلی، دیگر مواد غذایی ندارد بنابراین احتیاج به یک دوره استراحت برای تولید پیازچه های فرعی دارد. به این ترتیب بدون آن که آن را از خاک خارج کنند در محیط بیرون از خانه قرار داده و سطح خاک آن را با ماسه بپوشانند تا فضای داخل خاک کاملاً تاریک شود و پیاز جوانه نزند. رطوبت لازم را نیز از باران دریافت خواهد کرد لذا نیاز به آبیاری ندارد. وی می افزاید: در مواقعی که محل نگه داری این دسته از گل ها، باغچه باشد باید پس از خشک شدن برگ ها، روی پیاز را به وسیله برگ های پوسیده باغچه یا ماسه پوشانده تا در مقابل سرما محافظت شوند.

دوره استراحت برخی پیازها مانند پیاز لاله متفاوت است. طالبی در این مورد می گوید: شرایط نگه داری پیاز لاله به این ترتیب است که پس از زرد و خشک شدن برگ ها، در اوایل مهرماه، پیازچه های آن را جدا کرده و در یک سبد بیرون از خانه قرار داده تا رطوبت آن تبخیر شود، سپس آن را در یک پاکت کاغذی قرار داده و در محیطی خشک که نور و رطوبت وجود نداشته باشد با درجه حرارت 4 تا 9 درجه سانتی گراد مانند زیرزمین نگهداری کنید.

? تکثیر

تکثیر گل های پیازی از طریق پیاز است بطوری که پس از گذشت دوره استراحت باید پیاز را از خاک درآورده و پیازچه های اطراف آن را جدا کرد. هر پیازچه را در یک گلدان جداگانه کاشته و روی آن را با ماسه بپوشانید تا محیط تاریکی برای آن فراهم شود و نزدیک فصل گل دهی آن به مکان پرنور و گرم منتقل کرد. پوردلان در مورد نقش سرما بر رشد و گل دهی پیازها می گوید: سرما نقش مهمی بر رویش پیاز دارد بطوری که پیازها باید در دوره استراحت خود سرما ببینند تا گل بدهند در غیراین صورت سبز خواهند شد ولی گل نخواهند داد.

? پیش رس کردن

یکی از خواص جالب گل های پیازی، قابل پیش رس شدن آنهاست بطوری که می توان شرایطی را برای پیاز فراهم کرد تا زودتر از موعد جوانه بزند و گل بدهد. مهندس پوردلان در مورد نحوه پیش رس کردن پیاز می گوید: ابتدا لازم است پیازچه ای که از پیاز اصلی جدا شده است در یک گلدان جداگانه کاشته و به مدت شش تا هفت هفته گوشه باغچه یا باغ قرار داد تا استراحت کند. در این فاصله رطوبت مناسب را برای آن فراهم کنید تا جوانه بزند. پس از آن، گلدان را به گلخانه برده و دمای گلخانه را در حدود 10 درجه سانتی گراد تنظیم کنید. اگر دمای اتاق نیز حدود 10 درجه سانتی گراد باشد و رطوبت گلدان تأمین شود می توان آن را در اتاق نگهداری کرد.

پس از چند روز باید گلدان را نزدیک پنجره برد تا نور بیشتری به آن برسد. در عرض چند هفته شکوفه ها شروع به باز شدن می کنند، در این زمان است که باید گلدان را در محیط روشن، دور از نور مستقیم خورشید و حرارت بخاری و شوفاژ قرار داد و دمای مناسب یعنی 16 تا 21درجه سانتی گراد را برای آن فراهم کرد. گلدان را هر چند روز یک مرتبه باید چرخانید تا نور به همه قسمت های گلدان برسد.

? آبیاری

آبیاری گل های پیازی نیز باید به صورت منظم انجام شود تا سطح خاک همیشه مرطوب باشد. در مقابل، آبیاری بیش از حد گلدان نیز باعث پر شدن فضای بین ذرات خاک شده در نتیجه خاک حالت باتلاقی و اسیدی به خود می گیرد که باعث صدمه به ریشه گیاه شده و ریشه را می پوساند. طالبی در مورد خصوصیات پیاز مناسب می گوید: هنگام خرید باید دقت شود، پیاز زخمی، نرم، یخ زده، سیاه، پوسیده، پوک و چروکیده نباشد. پیاز خوب سالم، تمیز و پاک بوده و پوسته موجود در سطح آن کامل و سالم است. قطر پیاز باید نه خیلی درشت و نه خیلی ریز باشد.

? نحوه کاشت

عمق کاشت پیاز نیز باتوجه به سایز آن متفاوت است و بطور معمول عمق گودال را باید یک و نیم تا دو برابر قطر پیاز در نظر گرفت، اما بطور دقیق تر عمق کاشت مناسب برای زنبق 5 تا10 سانتی متر، نرگس 5 سانتی متر، زعفران 5 تا 8 سانتی متر، گلایل 10 تا 15 سانتی متر و سنبل و لاله 10 تا 15 سانتی متر است. کوددهی نیز یک بار به فاصله 15 تا 20 روز مفید است. در این صورت می توان از کودهای مایع که سه عنصر حیاتی برای گیاه یعنی پتاسیم، فسفر و ازت (NPK) را داشته باشد استفاده کرد و به صورت مخلوط با آب روی برگ ها اسپری کرد. پوردلان در مورد نحوه کاشت پیاز می گوید: سایز گلدان با توجه به درشتی و ریزی پیاز متفاوت است. ته گلدان را مقداری سنگ درشت، خرده سفال یا پوکه معدنی ریخته تا آب ته گلدان جمع نشود و زهکشی مناسبی داشته باشد.

بهتر است مقداری خرده زغال نیز روی آن بریزید تا مانع از رشد قارچ و باکتری شود. روی زغال را مخلوطی از خاک برگ پوسیده، کود حیوانی پوسیده و شن به نسبت مساوی ریخته تا نصف گلدان پر شود. پیاز را روی خاک قرارداده و روی آن باید مخلوط خاک باغچه، کود پوسیده و ماسه به نسبت مساوی ریخت و یک سانتی متر از لبه فوقانی گلدان را برای آبیاری خالی گذاشت، سپس خاک اطراف پیاز را کمی فشار داده و آن را آبیاری کرد. مهندس طالبی در مورد پرورش پیازچه ها می افزاید: پیاز مرغوب قطری حدود 12 سانتی متر دارد و هر چه پیاز قوی تر باشد، گل دهی آن نیز بهتر است بنابراین توصیه می شود غنچه گل پس از گل دهی پیازچه ها به مدت سه الی چهار سال قطع شود تا موادغذایی پیاز به غنچه نرسد و پیاز رشد کند.

? نرگس

باتوجه به این که فصل گل دهی گل های پیازی متفاوت است با کاشت چند نوع از آنها می توان باغچه ای همیشه زیبا داشت. نرگس نیز از جمله گل هایی است که دوگونه است، نرگس شیپوری و نرگس امام زمان. نرگسی که بومی مدیترانه است و دارای گلبرگ های کوچک سفید رنگ با گل های معطری است. این نوع نرگس اواخر پائیز تا اواسط بهار گل می دهد. نرگس شیپوری نیز بومی اروپا است و دارای گلبرگ های زردرنگی است که تمایل به خم شدن دارند. فصل گل دهی آنها نیز اواخر زمستان یا اوایل بهار است. مهندس طالبی در مورد شرایط نگهداری آن می گوید: نرگس مقاوم به سرما است و پیاز آن چندین سال در باغچه می ماند. نرگس برگ های نواری عمودی شکل دارد که از میان برگ ها، ساقه هایی که منتهی به یک یا چند گل می شود، بیرون می آید. خاک مناسب برای رشد آن، خاک سبک و غنی با زهکشی مناسب است که باید در محل آفتابی یا سایه آفتاب قرار گیرد.

? زنبق

پوردلان در مورد زنبق می گوید: زنبق مقاوم به سرما است و به مکانی آفتابی، خاک سبک شنی و غنی از هوموس نیاز دارد. فصل گل دهی آن از فروردین تا اواخر خردادماه است و ازدیاد آن از طریق تقسیم پیاز در خردادماه تا شهریورماه و پس از پایان گل دهی است ولی هوموس را بقایای گیاهان و جانوران پوسیده که مواد آلی بسیار زیادی دارند تعریف می کنند که می توان آن را جداگانه خریداری کرده و به خاک گلدان افزود.

? سنبل

سنبل از گیاهانی است که مراقبت بیشتری نیاز دارد و نباید به آن آب زیادی داد زیرا رطوبت زیاد، پیاز را از بین خواهد برد. سنبل به مکان روشن تا نیمه آفتابی همراه با خاک سبک و زهکشی خوب نیاز دارد. مقاوم به سرما است و لازم است هفته ای یک مرتبه گلدان را با کود مایع تقویت کرد. تکثیر آن نیز از طریق تقسیم پیازچه ها در مهرماه می تواند انجام شود.

? لاله

لاله نیز از گروه گل های پیازدار است که پیاز آن ضخیم و تخم مرغی شکل است و پوسته قهوه ای رنگی آن را احاطه کرده است. برگ های آن بلند و نیزه ای شکل با رنگ سبز تیره است. رنگ گل آن متنوع قرمز، زرد، سفید و بنفش رنگ است. خاک سبک با زهکشی مناسب و محل روشن آفتابی لازم دارد. تکثیر آن از طریق جداسازی پیازچه های اطراف پیاز و گل دهی نیز از اوایل فروردین تا اواسط اردیبهشت است.

? گلایل

گلایل نیز در نواحی سردسیر خصوصاً دماوند رشد خوبی دارد. پیاز آن اگرچه ظاهراً شبیه پیازهای معمولی دیگر است ولی فاقد برگ های گوشتی است و در مجموع یک ساقه محکمی را تشکیل می دهند که گره ها و فاصله بین گره ها را در بردارد. پوردلان در این باره می گوید: تکثیر گلایل از طریق پیازهای توپر در اوایل اردیبهشت ماه است و باتوجه به نوع و گونه آن، دوره کاشت تا برداشت 50 تا 70 روز طول می کشد، بنابراین تاریخ کاشت آن را به نحوی تنظیم می کنند تا محصول گل بتدریج به دست آید. به این ترتیب در بهار هر 20 روز یکبار آن را می کارند.

? زعفران

مکان اصلی کشت برای زعفران، شهر مشهد و قائنات است و در تهران بندرت رشد می کند ولی در شرایطی مانند گلخانه می توان آن را پرورش داد. پوردلان در این باره می افزاید: خاک مناسب برای آن خاک رسی شنی است یعنی خاکی که مقدار بیشتری رس داشته باشد. پیازها باید در خاک و در فاصله 15 تا 20 سانتی متر قرار داشته باشند و در عمقی برابر30 تا 40 سانتی متر کاشته شوند. توجه داشته باشید غلاف زعفران حتماً در خاک قرار گیرد و باتوجه به این که کشت آن به صورت دیم است باید آن را بطور منظم آبیاری کرد البته به مقدار کم ولی دفعات زیاد، بطوری که سطح خاک همیشه نیمه خشک و رنگ روشنی داشته باشد. تکثیر آن نیز از طریق پیاز توپر ممکن است.