گیاه گوشتی آگاوِ ساقه گرد

نام علمی: Agave parryi

نام انگلیسی: Mescal agave ، Parry’s agave

آگاوِ ساقه گرد

تیره :Agavaceae
منشاء: جنوب غربی ایالات متحده و مکزیک     زمان گلدهی: بهار پس از 20 تا 30 سال

ویژگی ها: آگاو ساقه گرد گونه ای گوشتی، تک لپه و با اندازه ای کوچک است. برگ آن گوشتی، کمی مومی، خاکستری و سبز بوده که یک خار به طول cm 2.5 در نوک آن می روید. یکی از ویژگی های متمایز این گونه نقطه انتهایی (نوک) برگ است؛ معمولاً به رنگ قهوه ای مایل به زرد، قهوه ای یا سیاه است، که این ناحیه از خود برگ تیره تر است.

برگ ها نیزه ای تا واژ تخم مرغی بوده و به طول cm30 هستند. در انتها پهن و حاشیه آن دندانه دار است.

هر آگاوِ ساقه گردِ مسن یک ساقه گل دهنده 3?6 متری تولید کرده که در آن گل هایی به رنگ زرد می روید (درسنی حدود 30-20 سال). میوه آن پوشینه و به طول cm7.5-5 است.

به دلیل رشد فشرده و مصرف کم آب و مقاومت به گرما و عملیات نگهداری ساده، این گونه، یک گیاه ایده آل برای فضای سبز شهری در مناطق گرمسیر، خشک و صحرایی است. پس از گلدهی به دلیل اینکه تمام منابع مربوط به ریشه و برگ به مصرف ساقه گل دهنده،گل و بذرها رسیده است، گیاه می میرد. برای فضای سبز مناطق خشک، باغ صخره ای، باغ خشک منظری استفاده می شود.

روش تکثیر: از طریق بذر و پاجوش

عادت رشدی: بیساگ

سرعت رشد : بسیار کند ، بسته به زیر گونه، دارای ارتفاع 60 و قطر رشدیcm75-45 است.

نیاز نوری: آفتاب کامل

خاک مطلوب: خاک خشک، زهکش مناسب و تا حدودی سبک؛ مقاوم به خاک های فقیر

نیاز آبی: مقاوم به خشکی؛ در شرایط هوای داغ و خشک نیاز به آبیاری عمیق هفتگی دارد.

مقاومت به سرما: مقاوم به سرمای سبک؛ تحمل تا 6- درجه سانتیگراد

آگاوِ دم شیری

نام علمی: Agave attenuata

نام انگلیسی: Swans neck, Lion tail  

 
 آگاوِ دم شیری

تیره:  Agavaceae   

منشاء: مناطق کوهستانی مرکزی مکزیک    زمان گلدهی: اواخر بهار تا تابستان

ویژگی ها: آگاوِ دم شیری، گیاهی چند ساله، همیشه سبز و گوشتی است. این گیاه به طور گسترده در ایالات متحده مورد کشت قرار گرفته است. ظاهری گرمسیری داشته و دارای برگ هایی آبدار و سبز است که می تواند در طی زمان به ارتفاع 1?5 متر نیز برسد. این گیاه به دلیل شکل ویژه برگ ها (عدم وجود نقاط تیز در برگ) و سمی نبودن به جوامع انسانی سازگار است. 
گل آذین، سنبله ای بسیار خیره کننده و بلندی بوده که دارای گل هایی به رنگ سبز تا زرد است. برگ ها قطور، نرم و نوک تیز بوده و به رنگ سبز مایل به آبی و دارای درازایی به میزان cm70-50 هستند. ساقه مرکزی در طی زمان ساقه های بیساگ دیگری را پدید می آورد و ساقه های قبلی بلندتر می شوند. 
کشت آن به صورت ردیفی (حاشیه کاری) و یا توده ای نمایی زیبا به فضای سبز می دهد. این گونه در باغچه تباین رنگی تماشایی به وجود می آورد که در ترکیب با سایر رنگ ها نمایان می گردد و در طراحی فضای سبز از آن به عنوان گونه قابل تمرکز (Focal Point) نام برده می شود. 
پاجوش های آن را اصطلاحاً Pupsمی گویند. برای داشتن ظاهری مناسب از گیاه، بهتر است آنها را برداشت کرده و به عنوان ماده گیاهی تکثیراستفاده نمود. گلدهی دم شیری در سن 10 سالگی بوده و پس از آن گیاه می میرد و پاجوش های آن شروع به رشد می کنند.

روش تکثیر: به سادگی از طریق بذرهای تولیدی

عادت رشدی: ایستاده

سرعت رشد: کند، ارتفاع و گسترش آن به طور میانگین درحدود cm120-90

نیاز نوری: آفتاب کامل، اما سایه سبک تا نیمه آفتاب را نیز تحمل می کند.

خاک مطلوب: زهکش کافی، با اینکه خاک های فقیر را تحمل می کند اما در خاک های حاصلخیز بهترین عملکرد را دارد.

نیاز آبی: مقاوم به کم آبی؛ اما در تابستان آبیاری آن سبب ایجاد ظاهری بهتر برای آن خواهد شد.

مقاومت به سرما: حساس به سرما

گیاه گوشتی آگاوِ برگ تیغی

نام علمی: Agave stricta

نام انگلیسی: Hedgehog Agave

آگاوِ برگ تیغی

تیره: Agavaceae  

منشاء: مکزیک      زمان گلدهی: اواخر بهار تا اوایل تابستان

ویژگی ها: آگاوا برگ تیغی گونه ای چندساله، همیشه سبز از آگاوِ است که توپی از برگ های سیخی ایجاد می کند. شباهت به جوجه تیغی دارد. دارای اسم علمی دیگری به نام A.hystrix است.

این گونه دارای فشرده ترین شکل کروی یک آگاو است و پاجوش هایی ایجاد می کند که توده هایی از بیساگ را به وجود می آورند. هر بیساگ به آرامی در جهت متفاوت رشد کرده و یادآور صحنه ای از گیاهان علف زار است که در معرض باد قرار می گیرند. تنه قطور و منشعب آن به قطر 0?9 متر است که توده ای متراکم و شبیه به گراس ها ایجاد می کند.

برگ های باریک، به رنگ سبز و زرد سبز و یا آبی براق بوده و دارای درازایی به میزان cm50 است. این برگ ها در زمان لمس کردن زبر بوده، به سمت داخل می پیچند و حاشیه دارای دندانه هایی کوچک است. برگ ها در مقطع عرضی مربعی تا مدور هستند، در پایین قطور و تا انتها باریک و تیز می شود.

گل ها در زمان بلوغ (10-8 سالگی)، قیفی شکل، به طول cm5، به رنگ بنفش مایل به قرمز بوده و خوشه گل به صورت کج تا ارتفاع 2?4 متر می روید.

میوه آن پوشینه حاوی بذرهایی سیاه و تخت است. برگ تیغی مقاوم به باد، خشکی و گرما است.

این گونه برای کاربرد در باغ خشک منظر و صخره ای و فضای سبز دارای شیب، مناسب است. رشد برگساره آن در اطراف، متقارن است. در زمان کاشت باید در فاصله ای کشت شود که برگ های آن برای عابرین ایجاد مزاحمت نکند.

روش تکثیر: تقسیم ریشه و استفاده از پاجوش ها است.

عادت رشدی: فشرده بیساگ تا نیمه ایستاده و متقارن

سرعت رشد: کند تا متوسط، cm60 ارتفاع و cm90 پوشش

نیاز نوری: آفتاب کامل و در مناطق صحرایی در زمان بعدازظهر سایه کم را می پسندد.

خاک مطلوب: زهکش مناسب و اسیدتیه خنثی تا قلیایی

نیاز آبی: آب کم؛ آب زیادی سبب پوسیدگی و رشد نامتقارن آن می گردد.

مقاومت به سرما: مقاومت نسبی به سرما و تحمل تا حد منفی 2 درجه سانتیگراد

گیاه گوشتی صبر زرد صابونی

نام علمی:  Aloe maculate

نام انگلیسی:  Soap Aloe 

صبر زرد صابونی

تیره: Asphodelaceae      

منشاء: نواحی گرمسیر شرق آفریقا (کنیا)             زمان گلدهی: متغیر است (زمستان، بهار و تابستان)

ویژگی ها: صبر زرد صابونی، گونه ای چند ساله، گوشتی و همیشه سبز است. ارتفاع این گیاه چند ساله و آبدار به cm45-15 می رسد و از آن به عنوان گیاه پوششی در مناطق گرمسیری استفاده می کنند.

دارای تنوع زیادی در ارقام و فرم های خود است. می توان آن را در باغ خشک منظر و باغ صخره ای کاشت. این گونه صبر زرد بدون ساقه با برگ هایی لکه دار و گل هایی لوله ای به رنگ زرد تا صورتی، نارنجی تا قرمز است.

برگ های سه گوش آن سبز تیره با رده هایی از رنگ قرمز در نوک برگ و در پایین برگ، رنگ سبز روشن با خطوطی سفید رنگ است. دندانه های برگ تیز هستند و برگ به سمت پایین خمیده است.

گل آذین خوشه ای و دارای 6 انشعاب (شاخه) ، دارای سرگل فشرده و گل های آویز در قسمت بیرونی گل آذین است. در شرایط خشکی نوک برگ ها خشک شده و برگ ها به رنگ سبز–خاکستری مایل به قرمز در می آیند.

فرم گل نارنجی آن با نام علمی A. saponaria شناخته می شود. بر خلاف گونه صبر زرد معمولی نباید از شیره برگ آن برای پوست استفاده کرد. بذور آن سمی است و نباید مصرف شود.

زمان گلدهی آن متغیر است و ممکن است بسته به فرم در هر کدام از فصول سال به گل بنشیند. نگهداری از آن ساده است. رشد آن سریع است و گاهی پاجوش هایی چندین متر دورتر از گیاه مادری تولید می کند. گل های آن سبب جذب پرندگان می شود. به شوری مقاوم است و برای مناطق ساحلی گرم مناسب است. به آسانی با سایر گونه ها تلاقی ایجاد می کند.

روش تکثیر: آن استفاده از بذر و تقسیم ریزوم، غده ها، ژوخه یا پداژه (شامل پاجوش ها) است.

عادت رشدی: بیساگ

سرعت رشد: متوسط  رو به سریع، ارتفاع آن 45 و پهنای آن cm60

نیاز نوری: سایه سبک تا آفتاب کامل

خاک مطلوب: خاک با زهکش مناسب. به خاک های فقیر مقاومت دارد و به خوبی پرورش می یابد.

نیاز آبی: مقاوم به کم آبی . آبیاری کم تا معمولی

مقاومت به سرما: به سرما مقاومت ندارد .

گیاه گوشتی آگاوِ نخ برگی

نام علمی: Agave filifera

نام انگلیسی: Thread agave

آگاو نخ برگی

تیره: Agavaceae    

منشاء: مکزیک     زمان گلدهی: اواخر تابستان تا اوایل پاییز

ویژگی ها: آگاوِ نخ برگی گونه ای گوشتی و چند ساله، دارای ساقه های بیساگ و متراکمی است که گسترشی به میزان cm60 دارد. filifera در لغت به معنی حامل نخ بودن است. 

برگ های باریک و سرنیزه ای این گیاه که دارای زواید فیبری و نخ مانند در حاشیه خود هستند به این گیاه نمایی منحصر به فرد داده اند. برگ ها به رنگ سبز تیره و در انتها نوک تیز (خار) بوده و دارای رنگ قهوه ای هستند. از وسط بیساگ بالغ (که معمولاً زمان طولانی می برد)، خوشه سنبله 180سانتی متری را تولید کرده که گل های زنگوله ای شکل و 5 سانتی متری بر روی آن می رویند. گل ها در ابتدا مایل به سبز و با افزایش سن مایل به قهوه ای می شوند. میوه آن پوشینه است که با افزایش سن به رنگ قهوه ای تیره در می آید و حاوی بذرهایی تخت، سیاه و براق است.

به خشکی مقاوم است و برای اقلیم های صحرایی و نیمه گرمسیری ایده آل است. از آن می توان برای کشت در باغ خشک منظر، باغ صخره ای و کشت تکی استفاده کرد. همچنین در فضاهای سبزی که نیاز به نمود معمارانه می باشد جزو بهترین انتخاب هاست. بهتر است در فواصل زمانی مشخص نسبت به حذف پاجوش های اضافی برای ایجاد نمایی بهتر از این گیاه اقدام نمود.

روش تکثیر: استفاده از بذر و پاجوش های زیادی است که در اطراف گیاه مادری تولید می شوند.

عادت رشدی: فرم رشد بیساگ، متراکم و انبوه

سرعت رشد: کند، ارتفاع cm45 و گسترش آن در حدود cm60

نیاز نوری: آفتاب کامل تا نیم سایه

خاک مطلوب: خاک لومی – شنی و لومی – رسی

نیاز آبی: مقاوم به کم آبی؛ آبیاری منظم در تابستان و خاک در زمستان نسبتاً خشک باشد.

مقاومت به سرما: به سرما نسبتاً مقاوم و تا منفی 8 درجه سانتیگراد را تحمل می کند.