درخت کاج سیاه

 نام علمی: Pinus nigra

نام انگلیسی: Black Pine, European Black Pine

خانواده: کاجیان  (Pinaceae)
 

کاج سیاه

جنبه های  زیبایی: حالت رشد، برگ ها (سوزن ها)   

کاربرد: چمنزار، بادشکن، تکدرخت، کنترل فرسایش و آمایش خاک

درختی است هرمی گسترده و متراکم با تاج مدور، آرایش منظم و دقیق شاخه های آن حتی در بلوغ هم حفظ می شوند. سوزن های آن ایستاده بوده، به طور تنگاتنگی شاخه ها را می پوشانند. آنها به رنگ سبز تیره تا تقریباً سیاه هستند، برق تیره ای دارند.  این درخت از لحاظ مقاومت به شرایط نامساعد با تمام کاج ها رقابت می نماید و در سواحل، کویر های مرتفع و نواحی کوهستانی بطور یکسان، شکل خوب خود را حفظ می نماید. به باد و نمک مقاوم است و در هر نوع خاکی دوام می آورد و برای کنترل فرسایش و آمایش خاک و به عنوان بادشکن ایده آل است. در باغ ها به عنوان تکدرخت و ایجاد تباین در کنار گیاهان دارای برگ روشن تر بکار می رود.

خصوصیات گیاهی

ارتفاع: 10?5 – 15 متر

قطر تاج پوششی: 7?5-12 متر

درختی است هرمی شکل دارای شاخه های قوی و گسترده که با بالا رفتن سن در قسمت فوقانی مدور می شود، اما شاخه های تحتانی خود را نیز حفظ می نماید. پوست تنه قهوه ای/خاکستری تیره خشن است. سوزن های آن سبز تیره براق تا تقریباً سیاه و بسیار شق بوده، به صورت متراکم بر روی شاخه ها آرایش یافته اند. آنها 7?5-15 سانتیمتر طول داشته، به صورت دسته های دوتایی بوده، برای مدت چهار سال باقی می مانند.

میوه: مخروط های تخم مرغی شکل به رنگ قهوه ای تیره، به طول 5-9 سانتیمتر. در مدت دو سال می رسند.   

سیستم ریشه ای: عمیق  

سرعت رشد: سریع

نیازهای طبیعی

آب و هوا: گرما و سرما را تحمل می کند. ارتفاعات زیاد و شرایط کویری را تحمل می کند.

خاک: در هر نوع خاکی رشد می کند. قلیایی ها، نمک و خشکی را تحمل می کند. تابش مستقیم آفتاب یا سایه، باد، غبار نمک و شرایط ساحلی را تحمل می کند. دود و غبار را تحمل می کند.

نگه داری

هرس: نیازی به هرس ندارد.

تغذیه: تغذیه خاصی لازم نیست.

آبیاری: توجه خاصی لازم نیست.

آفات و بیماری ها: این گیاه مورد حمله قارچی قرار می گیرد که موجب خورده شدن و مرگ نوک شاخه ها می گردد. در صورت بروز این بیماری باید شاخه ها را در فصل خشک تا سرحد بخش های سالم کوتاه کرده و درخت را با بوردو سمپاشی نمود. سوزاندن فوری بخش های بریده شده برای جلوگیری از انتشار بیماری بسیار مهم است

درخت سید الاشجار

نام علمی: Firmiana simplex

نام انگلیسی: Chinese parasol tree

خانواده: پنیرکیان (Malvaceae)

سیدالاشجار 

جنبه های زیبایی: برگ، میوه جالب، طرح و نمای زمستانی

کاربرد: سایبان، خیابان، سطح چمن،تک درخت و پاسیو

شاخه های درخت سیدالاشجار از پوست سبز روشن و خاکستری براق پوشیده شده است. شاخه ها به طرف بالا و افراشته هستند. سیدالاشجار تاجی مدور و پوشیده از برگ های سبز براق دارد. غوزه میوه جالب آن، به برگچه های  4 قسمتی باز می شود (مانند گلبرگ) که هر قسمت حاوی یک بذر نخود مانند در حاشیه بیرونی است. در اواخر سال وقتی برگ ها خزان کردند، شاخه های قوی و براق و موزون این درخت، در زمستان زیبایی خاصی به فضای سبز می بخشد. این درخت برای کاشت در خیابان و سطوح چمن و برای ایجاد نمایی حاره ای بسیار مناسب است. کمی سرما را تحمل می کند ولی یخبندان طولانی را نمی پذیرد . از بادهای شدید نیز بهتر است محفوظ بماند.

خصوصیات گیاهی:

ارتفاع: 6 تا 12 متر                                                   قطر تاج پوششی: 5 تا 12 متر

درختی است با تاج گرد و متراکم، پوست تنه و شاخه ها خاکستری سبز است و براق و صاف است.

برگ: ساده و متناوب و به درازا و پهنای 15 تا 20 سانتیمتر. هر کدام از آنها 3 تا 5 بریدگی نوک تیز و سبز براق دارند.

گل: گل های ریز، سبز و سفید، خوشه ای بر شاخه های انتهایی قرار دارد.

میوه: برگه به طول 5 تا10سانتیمتر که به چهار قسمت برگه مانند باز می شود (مانند گلبرگ گل ها) و حامل دانه های کروی در لبه های خارجی می باشد. وقتی قوزه ها باز می شوند. مایع قهوه ای رنگی از آن خارج می شود.

سیستم رشد: عمیق                                     سرعت رشد: متوسط

نیازهای طبیعی:

آب و هوا: حرارت و تا حدی سرما را تحمل می کند ولی یخبندان طولانی را نمی پذیرد. تا دمای منفی 15 درجه را تحمل می کند.

خاک: در هر خاک خوب، با زهکش مناسب رشد می کند. از بادهای شدید محفوظ داشته شود.

نگه داری:

هرس: کمی هرس می خواهد.

تغذیه: کود دهی خاصی نمی خواهد.

آبیاری: آب زیاد می خواهد. زهکش خوب ضروری است.

آفات و بیماری ها: تقریباً عاری از هر دواست.

تکثیر: با کاشت بذر آن مقدور است.